erachter
het drama kijft
boven het hoofd
ze schrijven niet meer
maar brullen de letters
van het behang
dat stilaan
naar beneden komt
ik blijf stijf
mijn lijf ook al
stijf van de zenuwen
en ik brul uiteindelijk mee
dat ze me niet motte hebbe
de stilte spreekt voor zich
net zoals ik momenteel
de advocaat mag niet
wil ook niet, zo bang
maar eenzaam, nee
dat is teveel gezegd
al knelt de vraag hier
nog steeds dat schoentje
dat niet verder gedragen
hoe zit dat nou
met dat stel daarboven?
Zie ook: http://vlinderman.blogspot.com
Schrijver: Frans Vlinderman, 16 december 2007
Geplaatst in de categorie: afscheid