een gedicht voor mezelf
in de oude tuin
werd ik begraven naast
bitterkruid en
refreinen
keurig op een rij
als hoopjes op het gras
het gazon weer netjes
bijgewerkt
zonder
zwarte gaten
ik wilde niet zingen
of mezelf tot vreemde nemen
toen een rots viel op mij
met wie had ik anders nog
kunnen spreken
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 augustus 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
een gedicht voor mez 3.0 met 22 stemmen 
421
421
Geef je reactie op deze inzending:
Kan niet anders dan je een tien geven, welverdiend.