de Oplichter
Gedreven door mijn valse sluwheid
Schreed ik op het laagste niveau
Verminkt achterlatend verboden zones
Maar dan gleed ik uit door de herkenning
Struikelend smakte ik op het granieten geheel
Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen
Scheurde mijn schranderheid en liet los
Om meegevoerd door de frisse wind
In het duistere ravijn af te dwarrelen
Naar daar waar men niets meer vindt
Mijn gelaat verminkt tot bloedens toe
Mist nu de gladde aanschouwelijkheid
Raven ontfermen zich over mijn resten
Zij scheuren gedreven mijn ogen los
Angstig om slachtoffer te worden
Inzender: Borst.J, 24 mei 2007
Geplaatst in de categorie: individu