versteend in de pop
tijd vertraagt
mijn groene vingers
de houten pop
een bomenelf
knoestig gezicht
knokige vuistjes
zijn bruin olieachtige huid
ademt
transpireert stil
en beweegt van binnen naar buiten
in dikke zwellende druppels
tijd vertraagt
ik heb hem geen wil meegegeven
maar
zijn glinsterende oogjes
verraden mij
het is niet hij
het is ik die hem leven schenk
tijd vertraagt
en olieachtig krakend
hoor ik hem zuchten
Geplaatst in de categorie: algemeen