Netgedichten

netgedicht (nr. 15.530):

De voetbalvader

Jij zigzagt als een haas door de defensie.
Ik sta hier met een kater langs de lijn.
De geur van gemaaid gras verzacht de pijn,
maar 't wachten blijft nog op die ene actie.

Dat vaders mislukt zijn, weet jij nog niet.
Ja, hij houdt hem nog wel honderd keer hoog.
Maar dat hij zijn duizend dromen bedroog,
moet jij doen vergeten in 't strafschopgebied.

Er schiet een oude reflex door mijn voet.
Mijn hele lichaam schrikt. Jij speelt je vrij.
Ik ben nu zo verschrikkelijk nabij
dat je - ook los van mij - wel scoren moet.

De volmaakte een-twee, vader en zoon.
Wanneer de wilde kluit zich op jou stort
voel ik dat ik weer even die jongen word
van toen - en in jouw frêle lichaam woon.

Distantie verdringt weer het intieme.
Alsof jou het geluk niet is gegund.
'De duels hadden best feller gekund.'
Je trotse tronie betrekt in de kantine.

Ach, hij verlangt het shirt dat hem ooit droeg.
Ja, dan zou hij 't altijd beter doen -
maar vaders worden nooit meer kampioen.
Ze krijgen van hun zonen dus nooit genoeg.

Jij zigzagt als een haas door de defensie.
Ik sta hier met een kater langs de lijn.
De geur van gemaaid gras verzacht de pijn,
maar 't wachten blijft nog op die ene actie