einderloos
zoals nooit tevoren
de schelpenwind, neergedrukt
voorbij zonsondergang
wist jij dan
waar ik kijken moest
of tot waar ik zou komen
de zee ging heen
en viel traag
altijd trager
onder het dakgeraamte
van de dood
toe dan
dwaal, kus mijn lippen
fluister zacht
dat jij zal zijn
daar, waar mijn benen
onbewoonbaar
stranden
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 februari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde