Zie, ik ben
Na het aanvankelijke
beuken en breken, sloeg
de deining van de angst
steeds zachter tegen de
mijn omhullende grenzen.
Hoewel ik me steeds weer verkijk
op eigen kracht, kom ik
steeds weer rechtop.
En meer is er niet over van storm of
zee moe gezogen aan rondborstig strand zo
dat alles in zinnen ontstoken was of
ze laat zich zacht wiegen op kloeke
heupen van getij. En kijk naar mij,
ik ben.
Ik raak vervoerd in stromingen
die ik nog steeds herken.
Zie ook: http://www.variada.nl
Schrijver: Ada Besselink, 14 januari 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie