Netgedichten

netgedicht (nr. 13.810):

Marie-Louise

De wind is koud en
winterdagen dwarrelen,
fluisteren als droge bladeren.

Ik herinner me opeens
onze wandelingen in Parijs,
de boulevard, de Seine,
het jubelen van de felgekleurde herfst
onder onze voeten.

Waarom zijn we toen
niet verder gegaan?
Waarom moest het begin gelijk
ook het einde betekenen?

De wind is koud en
winterdagen dwarrelen,
fluisteren als droge bladeren.