Een paar dagen voor Kerstmis
De man vraagt me heel vriendelijk
- ik vind het zelfs verdacht - of ik
even tijd heb. Een afgemeten
antwoord rolt over mijn lippen,
stuitert een paar keer tegen de man
zijn oren en verdwijnt met het regen-
water in een afvoerputje. Hij draait
zich om, een straatkrant in de hand,
op zoek naar een volgende passant.
Ik ben het weer. En knik nog voor hij iets
kan zeggen: ‘Ja, zeker meneer.’ De zon
begint te schijnen. Ik zie zijn vleugels.
Geplaatst in de categorie: kerstmis