te sterven
honderd en vier
één meer dan voorheen
en hij voelt het
aan zijn stroeve knoken
het wordt niet meer beter
zijn verschrompeld verhaal
behoeft een menselijk einde
hij weet het zeker
na elke natte nacht
op zoek naar zijn waardigheid
geen tranen meer
dit lijf is uitgeperst
de lucht die hij verbruikt
is gestolen omdat hij moet
wetenschap stelt hem de wet
en hij mag niet weigeren
de ochtenden blijven komen
maar hoelang nog
dus telt hij af
naar niet meer veraf
hij is stervende
al honderd en vier
een bij leven dood dier
Zie ook: http://vlinderman.blogspot.com
Schrijver: Frans Vlinderman, 18 november 2006
Geplaatst in de categorie: overig