Vergeten in laatste licht
we vingen voor elkaar
wat stralen zon en
lachten om de schaduw
we keken toch niet om
we liepen voor de wind
aan de rand van schijn
vond werkelijkheid een
blaadje gevallen zonder pijn
haar valse glans
zocht onze blikken
een koud herkennen deed
het kind in je weer schrikken
je las het groen
voelde je schuld
het nooit kunnen voldoen
aan wensen en haar ongeduld
het blaadje dwarrelt weer
heeft geen letters meer
kleurt vergeten in laatste licht
je bent haar niets verplicht
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 16 november 2006
Geplaatst in de categorie: liefde