Netgedichten

netgedicht (nr. 12.546):

Waalsdorpervlakte

de schaduw heeft de vlakte niet verlaten
hij schrijdt er alle dagen ijzig rond
verbonden met de uitgeputte grond
hij kent er alle kuilen, alle gaten

bewaakt door vreemde zielen van soldaten
herstelt de eens gevreesde mastodont
van letsel opgelopen aan het front
hij schrijft opnieuw, bij maanlicht, zijn traktaten

argwanend schuwt hij alle oogcontacten
een oude geest, een nieuwe martelaar
hij kent geen twijfel en hij vreest geen zwakte
hij rust slechts twee minuten in het jaar

nog even en de laarzen staan weer klaar
dan houdt hij zich niet langer op de vlakte