tegenwind
tegenwind verwarde me en daarna was je verdwenen
transparant geworden tegen de achtergrond van glas
zette mijn handen aan je mond omdat ik schreeuwen wilde
met jouw stem, blijf bij me - of ben je mij nu al vergeten
wanhoop kleurde woorden rood en als bliksemschichten
gierden stemmen door de zwartgerande tekeningen, zover
ging de moed verloren dat ik niets meer onderscheidde
de mist kwam terug en nam je mee, voorgoed dit keer
het zou wel beter zijn, op de lange duur, maar ik mis je
Geplaatst in de categorie: afscheid