Beker met een tuitje
Ze sprak al bijna onhoorbaar,
in haar blik ontbrak de horizon,
maar ze zat nog in haar stoel, daar
bij het raam of op het balkon.
Wij konden nog samen theedrinken,
het kopje bevend in haar hand,
maar ze hield zich groot en flink en
de thee ging net niet over de rand.
Veel later besefte ik pas
hoe belangrijk ons thee-uitje
en het drinken uit een gewoon glas
in haar halve schemerwereld was,
voor de gevreesde beker met een tuitje.
Geplaatst in de categorie: ziekte