Einder
doodstil
heb ik me vanochtend
door je woorden gesleept
en er lag niemand
in mijn armen
voorzichtig
vouwde ik je brief
tot een witte schelp
maar zelfs de zee
was van karton
en op het strand
waar ik bellen blies
winterde een bladstroom
mijn huid ijzig wit
neerwaarts naar de kale takken
afgesneden van het middaglicht
ik heb je voetstappen
in wierook geblazen
doodstil
boven het spiegelvlak
geen golf deint nu nog
in mijn armen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
hoe je woorden de golven opswiepen
kippenvel staat me overal
rug armen overal je woorden
zijn kleine filmpjes verbeeld
heel veel waardering