wacht een wolkje af
ik zit hier
in mijn blote bast
wacht een wolkje af
maar voel je vingers
dartelen op mijn huid
eindelijk komt ook de lentezon
voor licht en warmte uit
we zijn een lange weg
gegaan de eerste jaren
in vol leven hebben elkaar
zoveel gegeven kom kijk
niet om zie vandaag de zon
die schaduw doet verdwijnen
en toekomst laat verschijnen
laat het licht
van morgen je bevrijden
de donkerte bestrijden
die spoken oproept in je geest
je hebt het vroeger al beleefd
en bent eraan kapot gegaan
dat leven is geweest
Geplaatst in de categorie: liefde
Iedere dag hetzelfde. Nu de rest van de vieren nog. Mijn dank voor dit dagelijks ritueel.