Nachtregen
zie de lichten halo's glijden
over natte straat kasseien
't zijn manestralen die wenen
om hun verloren schijn
baar niet voor diegenen
die toch verloren zijn
enkel de verscheurde wolken
die grijze hemels bevolken
treuren zo gelaten bedroefd
in plassen die deinen
totdat het niet meer hoeft
en rimpels verdwijnen
zelfs de kringen
die het lot bedwingen
maar steeds verder wijken
verstrijken
één voor één
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Mooi, zacht, nachtelijk ritme vind ik: de stilte van de wereld dringt een beetje door. Goed.