Die klachten die je in de trein kon horen
("Het is wat met het openbaar vervoer"
En meer van dat forensgeouwehoer)
Daar ging men zich bij de NS aan storen
Dus kregen ze een lumineus idee:
Er komt een spreekverbod in de coupé!…
Ik weet het best: ik ben een oud fossiel
Een rest uit prehistorisch verre tijden
Ik kan, dat geef ik toe, geen auto rijden
En houd mij ver van walkman of mobiel
Er zijn coupé's speciaal voor mij. Maar ja,
Geen hond gelooft daar dat ik nog besta...…
het is onwennig stil in de coupé
een knappe vrouw heeft naast me plaatsgenomen
ik zwijg, dat spreekt voor zich, m’n bloed gaat stromen
de trein vertrekt bedaard uit Enschede
hoe maak ik nou contact met deze fee
zo weggelopen uit mijn stoutste dromen
mijn tong kan ik met moeite slechts betomen
dan moet zij niezen en ik roep: SANTÉ !
ik word…
Het spoor scalpeert het
landschap
heerst en verdeelt groene
weiden
grijze oorden onherbergzaam
wit
Wagons vol onzinnige
gedachten
stiltecoupés zwaar van
gedwongen zwijgzaamheid
Razen onder lage luchten
en hemelsblauwe daken
van stad naar stad
van klok naar klok
gedragen door geduld van
het ijzeren web
Op het perron staat een man…
Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil
in onze vermoeide hoofden;
in de harten van de eenzamen,
de veinzende verloofden ?
We reizen naar het einde van jaar.
Zij leest nog steeds haar boek,
ik streel zacht door haar reebruin haar.
De avond mag dan ongemak zijn, wat zou het ons bezwaren ?…