Alle inzendingen over staring

Knipoogt dichter Staring nog?…

- ik wil ‘m niet, oranje brengt onheil, kom maar mee, oranje: dat is booms voor ‘wordt geveld’ Abel Staring, die om een taart te winnen gisteren 3-2 voor Nederland voorspelde. Staring heeft duidelijk geen verstand van voetballen. N.B. Voor foto zilvermeeuwkop zie de tekst op mijn facebookpagina: http://bit.ly/9sHn5d…

Abel Staring,antipaaps opgevoed,nadien oecumenisch angehaucht,kreeg na lezing van de courant van vandaag spontaan een antipapistische oprisping die hij bezwoer met het timmeren van een tanka. knarsende spil: hij neemt gekuist door de biecht nog een slaapmutsje hij heeft de gevel gewit met een kardinale fout…

't Is Naarstigheid, die vroege Kennis gaart; Ervaring is 't, die spade Wijsheid baart.…

Waarom uw Boek aan 't licht onttogen? 't Verschijn' gerust, al is 't niet groot: Wordt Eikenschors bij 't pond gewogen, Men weegt Kaneel bij 't Lood.…

Staring, in Passionate Magazine, jrg. 11 nr. 4, 2004.…

Maar, welk een treffend woord Lokt mij naar 'skerkhofs poort En schenkt de geest bedaring: ‘Uit nacht rijst morgenrood,’ Het was uw spreuk, o Staring! ‘Het leven uit den dood.’…

nootmuskaat doet je naar huis verlangen ver weg in warme regens van salamanders, zeg je dronken van het land, het koren de bloemenhuid in Pruisisch blauw in de toppen van de bomen zie ik je wolkenkruin je voeten dansend op de golven ga oogsten, het koren is rijp kinderen joelen in de Berkelstroom jij danst onder de toren van Staring…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Th: Thomas van der Zeyde St: Abel Staring Am: Amos Kurzweil Th: Op de steiger trippelt wit een kwikstaart naar de Zwarte Zee St: Je raapt hier kromme stokken een hele troost bij het gaan Am: Buitengaats die paalzitters aalscholvers bij de vleet Wolken groeien op de kim vaag van vorm en naamloos nog Laat ze toch verschijnen…

Kinderen trekken mij aan ik wil geraakt worden hun energie voelen botsen op mij en ik wil terugkaatsen mijn ziel tegen hen aan duwen als een streling De bejaarden op de soos raken mij hun aanwezigheid en hun lach verwarmen mij, de verstandhouding de knipoog van een raak woord de wijsheid van hun rimpels Ik heb vriendinnen ik maak…

Jeronimo van Elk, neef van Abel Staring, wil al sinds 1998 dichter worden, maar hij voelt zich allereerst ouder worden en verweesd nu de generatie boven hem uitsterft. Zelfs Mulisch is niet meer in het land der levenden. Jeronimo las veel van hem maar, hij durft het haast niet te zeggen, alleen het Eichmannboek boeide hem echt.…

Elk zoekt Geluk; maar talloos zijn de paden, Waarlangs wij zoekend grafwaarts gaan. De zucht naar Goud, naar Weeld', naar Macht, naar Lauwerbladen, Kiest onderscheiden baan. Op ónze weg zweeft, lokkend, voor ons henen Der Kunsten en der Muzen Koor. Met ons kwam Liefde zich, als tochtgenoot, verenen - Houdt Vriendschap 't eigen spoor. In…

De Meester, in zijn Wijsheid, gist. De Leerling, in zijn Waan, beslist. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…

Een Sprookje Komt hier eens, Kinders, en let op; 'k Vertel van Sinter-Klaas, En van een brave Ambachtsman, De arme Huibert-baas. De goede Sinter-klaas was oud; Hij droeg een witte baard; En aan zijn witte mantel was Het laken niet gespaard. En als hij van zijn hoge stoep De weg nam door de stad, En dan zo deftig met…

Ha, oude Kennis! weer in 't land? Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen. En, deed mijn jeugd, min kil van bloed, De citersnaar uw roem gewagen; Gij hebt het loon thans in uw hand - Betaal het aan mijne oude dagen: Een Feest vergoe, bij…

Bereisde Roel zag op zijn tochten Geweldig veel! Twee Bullebijters vochten, Voor 't wijnhuis, in een kleine Poolse stad, Terwijl hij juist aan 't venster zat: 'Zulk vechten, mensen! - - Zij verslonden Malkander letterlijk! Met iedre hap, ging oor Of poot er àf - en glad als vet er dòòr! Ons scheiden kwam te laat! wij vonden Het restje: -…

Sikkels klinken; Sikkels blinken; Ruisend valt het graan. Zie de bindster garen! Zie, in lange scharen, Garf bij garven staan! 't Heter branden Op de landen Meldt de middagtijd; 't Windje, moe van 't zweven, Heeft zich schuil begeven; En nog zwoegt de vlijt! Blinde Maaiers; Nijvre Zaaiers, Die uw loon ontvingt! Zit nu rustig neder…

Een grote vogel zag ik in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die bloedig rood al dalend ging vertolken de afschuw die een kind bekruipen kon. In het donker dwaal ik door de zalen waar spiegels licht van dode sterren vangen en hymnen slapend in 't gebinte hangen - en nergens kan ik ook maar iets verhalen. Op de dorpel naar…

Daar stond op een teedre Bloem, Van God op aard' geplant, Om tot zijne eer te bloeien. De vruchtbre morgendauw Droop mildlijk op haar neer, En deed haar welig groeien. De wandlaar, die haar zag; Die hare scheuten zag; Gaf dikmaal haar zijn zegen: "Groei" sprak hij "Bloemtjen groei; Voor zeis en storm bevrijd; Gedrenkt…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond. Dat mijn oor geen woest geschal Boven eedle zang gevall', Noch mijn oor een bont vertoon,…

Wij schuilden onder dropplend lover, Gedoken aan de plas; De zwaluw glipte 't weivlak over, En speelde om 't zilvren gras; Een koeltje blies, met geur belaân, Het leven door de wilgenblaân. 't Werd stiller; 't groen liet af van droppen; Geen vogel zwierf meer om; De daauw trok langs de heuveltoppen, Waar achter 't westen glom…

Piet Smul trad in de schuit van Leiden op Den Haag, En toefde bij het roer, terwijl een Maartse vlaag Verkeerde in zonneschijn. Daar kwam een knaap gelopen: "Een kievitsei, wie wil `t voor twee zesthalven kopen?" " `t Is vroeg", zei Smul. "ik neem `t-voor een zesthalf." - "Zeg twee, Meneer; ik geef u `t ei in `t mandje mee!" - De koop…

uit de stilte daalt de soevereine vogel voor de ogen van het kind dat opgetogen wiegtuig wiegtuig roept ik lach om haar en staar weer stil naar op de rug gekruiste schortebanden stralend wit op het groen van een woelige zee de zuster leest ons voor met de dictie van een dorp waar het altijd zondag is de dag wordt heet haar stem een ver…

(OP EEN BRUILOFT GEZONGEN) 't Was ochtend; een Meisje ging wandlen aan strand; Een bootje, dat vlagde, lei ree; En straks was de vriendlijke Schipper ter hand, Die sprak: 'Schoon Kind, wilt gij mee? 't Is het rechte getij om te varen, Nu de morgenzon glanst op de baren. Grijp moed, Schoon Kind, en vaar mee!' Het Meisje, met blosje op…

de kanselier wisselde van heer en wist zich voortaan horig aan de potentaat der potentaten zelfs zijn vriend de koning moest wijken voor diens eer o die bloedige ernst macht verheft zich tegen macht en heimelijk draagt thomas het boetehemd van geitenhaar wemelend van leven hij week niet toen de moordenaars de kathedraal betraden…

snel liep ik als kind voorbij dit virtuoos geschilderd pronkend vlees dat paart met moord snel liep ik voorbij ook al zong men gretig uit de weg geruimde kinderen de hemel in hun reine ziel dat fladderend musje ontsnapte toch maar mooi het grote boze net van vogelaar Herodes gegroet gij martelbloempjes roosjes nog zo fris geplukt…

(in den beginne was het woord) hij onderkent de oorsprong in het licht uit licht geboren hier schouwt een arend hoog en diep en staat hem bij het dichten bij -------------------------------------------------------- 27 december 2001 Sint Johannes de Evangelist Zonneleen 27 Zie voor de bij dit beeldgedicht behorende afbeelding en voor commentaar…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

De Winter heeft, hoe grijs van kin, Een kleur als melk en bloed. Hij tafelt lang; schenkt naarstig in; En 't maal bekomt hem goed. Hij ploegt, hij delft, hij snoeit, hij plant, Door buldervlaag, noch sneeuw vermand; En zorgt voor 't bloembed zo getrouw, Of Flora's kus hem lonen zou. Als 't ijs de trage plas houdt staan, Ontsluit…