Alle inzendingen over liet

mij praten nam toen zelf het woord als een danseres over wankel koord zij leerde mij een levensles liet mij lachen in het nachtelijk licht deed mij denken dat het een wandeling was.…

Ik heb van je gehouden ik heb je intens gehaat ik heb je vaak gesmeekt jij was van de ergste graad Ik heb met je gelachen ik heb om je gehuild ik heb je hard vervloekt jij hebt mijn hart bevuild Ik heb mijn hart gegeven ik heb je klappen doorstaan ik heb mijn wonden gekust toen ik bij je weg kon gaan…

ik was bang, zonder reden kon niet vertrouwen op het heden hart bevroren kracht verloren dat jij mijn hart had gevonden is iets dat ik niet had verwacht dat jij mij mijn hart zou geven had ik niet gedacht ingepakt en met een strikje, was jij mijn beste kado regen doet het papier scheuren, op de wind waait het weg het strikje kan…

Je liet mij achter, in de zon, maar met een wolk – in mijn gedachten.…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

bleke lippen in de ruiten maanden haar geluidloos de luiken vroeg te sluiten ze hoorde niets maar knikte zacht, haar evenbeeld had nee verwacht de nacht –van plan naar binnen te vliegen- bleef stomverbaasd hangen voor het kozijn zag haar blonde manen de zijne bedriegen, schaterend om zijn ontspiegelde schijn…

Ik liet je los waardoor ik mezelf hervond.…

Donker en stil regeerde deze nacht gans verloren staarden mijn blikken Jouw beeld trok met magneetkracht ik hoorde enkel maar mijn snikken Wenend omdat je mij verlaten had en misschien al lang een ander vond Je liet mij vallen gelijk het herfstblad in het najaar op doordrenkte grond Starend in deze stille duistere nacht leek het of ik van…

Ik liet je alleen En sindsdien weet ik niet waar je gebleven bent Nu kijk ik overal op straat om me heen Ik dacht je te zien in een weerspiegeling van een winkelruit maar het was slechts een hersenschim En je stem, lijkt het wel, hoor ik in ieder zuchtje van de wind Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent Jij bent dichtbij Ik…

we liepen jaren hand in hand kinderen aan de ene ik aan de andere kant ik liet je gaan jij liet me lopen vrijblijvend was het nooit er bleef steeds iets te hopen wij komen langzaam op onze plek de kinderen hebben ruim voldoende aan hun eigen stek het hopen heeft gefaald verwachtingen niet uitgekomen de rekening wordt nu betaald…

Ik liet haar achter, ik zei Tot Morgen, ik dacht -- het komt wel weer goed.…

schaduw maar er was te weinig licht heb de penselen en het mes weggelegd ben het leven met warmte gaan strelen maar de warmte die er was bleek te weinig om nog te leven onder mijn handen bewoog beweging in finale verstarring ik heb zwart lief in stilte zonder licht dat weer alleen was met de kleerscheuren die dit leven liet…

Paus Fransiscus in Vaticaanstad wou weten of hij corona had zijn test negatief sprak hij positief dat hij voor Wereldgezondheid bad.…

De mens is wetenschappelijk beschouwd Een schepsel met maar dertigduizend genen Waaraan hij zijn geaardheid moet ontlenen; Hij is in wezen simpel opgebouwd. Dus denk ik dikwijls lichtelijk geprikkeld: Waarom doen mensen toch zo ingewikkeld?…

Zij is coureur in ‘t diepst van haar gedachten En klimt bergopwaarts door La Douce France Het grootse uitzicht brengt haar zelfs in trance En stimuleert tot ongekende krachten De finish daagt, ze ziet de letters staan Zwaar hijgend komt ze bij de Jumbo aan!…

ook dit jaar was de verwachting er weer van lopers die een kruis en rechtsaf slaan droef blikkend uit terneergeslagen ogen duivels op de hielen de hoofden gebogen vol overgave de eeuwige maïsvelden ingaan mompelend oh heer ik hou ’t echt niet meer ’s anderen daags nam onder treurzang wie nog leefde kennis van percenten en getallen op de barometer…

zo koud en kil lag jij daar, je gedachten stil al jaren gebonden door het duister geleidelijk ontdaan van je waardigheid en luister je wassen handen gevouwen op het laken geel verstilde glimlach, de eeuwigheid nu je deel je glimlachte toen de Engel Gods je kwam halen in je geest begon het licht steeds feller te stralen je richtte je op en…

nog kan hij spelen met de onschuld van een kind zijn eigen taal toevoegen aan de dingen in samen beleven het leek een monoloog maar wie goed keek zag antwoorden in bewegen zij waren daar daagden uit in spel door vorm en verschijnen hij koesterde hen ontdekte hun plezier van bestaan in dubbelleven soms keek hij op liet zijn…

Ik genoot van de lange dagen, het sprankelende licht van de zon, van de zwoele wind die in vlagen de passie en de liefde meebracht waar het ooit mee begon. Maar langzaam zag ik de bladeren aan de bomen veranderen van groen naar goud en geel en toen begon het besef te komen dat het einde naderde van dit mooie zomerse tafereel. De warme luchten…

Zo graag nam ik je mee, naar een leuke plaats, zo graag toverde ik een lach op je gerimpelde gelaat, zo graag, liet ik je eten wat je wou, chocolade of dozen koekjes je pikte ze gauw. Zo graag mensen in de maling nemen, lachen om de gekste dingen, zo graag.…

koning Winter was weer in het land kort maar want hij is al weer verdwenen de sneeuw is door de zon al weg geschenen en mijn hand die kan weer zonder want maar zijn almacht liet hij fijntjes merken voor even veranderden alle bomen in berken…

Toen liet god het regenen, omdat het niet anders kon. Veertig dagen duisternis en geen enkele dagdeel zon. Een overvloed na de overmacht, die de mens zich zelf geschapen had. De mens die in zijn hebzucht verdronken was, ontevreden met het leven dat die had.…

ik vlinderde rond kleuren bruin en geel en zocht je honing jij liet mij landen op fluweel bij jou was ik de koning je kelkte dieper dan ik dacht maar wist je schat ik nam je stuifmeel mee elkaar bevruchten was voor ons nog meer dan Gods beloning…

ik zocht wat je verborgen had je ogen straalden een geheim maar in je lach voelde ik altijd het warme bij je zijn je liet in zacht gebaar ontdekken wie je was ik volgde, zag je openen in woorden die ik las liep door je seizoenen wist lente met je zomerzoenen maar oogstte misverstand met jouw mysterie in mijn hand weer zijn we een…

lok misschien gezichtsbedrog ik gokte op zijn vrouw zijn broek, een scherpe vouw geen tuin, maar een balkon met zon die hij genoot de andere stoel bleef leef zodat het wit ervan verschoot een arm die gordijnen sloot die 's avonds altijd open bleven bomen ruisten van de dood ramen blind van overleven ik zag haar voor het eerst ze liet…

Zo zwaar de vrucht was Zo buigzaam naar beneden Hield de tak haar vast Liet haar niet los Liet haar niet vallen Zelfs als de storm door de takken raasde de regen zich liet voelen Totdat ze rood gekleurd was en gerijpt Liet ze zich los en zachtjes vallen op de aarde Ze keek nog eventjes terug naar boven Om te zien hoe…

als je het hek over kon streelde je de warme vacht van koeien onderweg als je kon blies je vaart in de molenwieken in de rimpelloze sloten liep je met het vee mee de stal in, rillend, huid aan huid liet je tijd zijn liet je de zon liet je d’r niet los…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

Het was het mooiste dat ik heb geschreven, Het beste onderwerp dat ik ooit koos, Ook rijm en metrum waren vlekkeloos, Helaas is het hier niet meer weer te geven. Het is heel stom, maar ik zal eerlijk zijn: Ik heb het laten liggen in de trein.…

Zouden het grappen zijn? Zouden het instinkers zijn? Zouden die kaljes gewoon huppelen in de wei? Lopen de moeders er dan gewoon bij? Zou het een 1 April grap zijn? Kalfjes die net na de geboorte sterven, Om onverklaarbare redenen De boeren worden in de gaten gehouden Want de kalfjes huppelen niet? Zou het wel waar zijn? Of zou dit een…