55 resultaten.
Hij & zij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 [Senryu]
straaltjes warme melk
tussen eeltige knuisten
een boerse liefde…
Ontdooiende supporterschap
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 179 Onwennig
in mijn
ontdooiende
supporterschap
ging
bij het
eerste doelpunt
niet meer
dan een
besmuikte knuist
de lucht in…
knuisten als sluizen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 ik ruik geen zoete avondlucht
langs het pad dat oeverloos mij
de verte aanreikt die ik toch nimmer
had kunnen belopen
er grenst tijd veel tijd aan de meerpaal
van mijn schorre gedachten, want hoe
zilt mijn adem ook de zee verwacht, drijven
dijken als valse gronden
door de sluizen van mijn knuisten…
TERUG
poëzie
2.0 met 3 stemmen 2.130 Het was al avond, toen hij 't huis genaakte,
Een lauwe geur van vee dreef uit de stal,
En heerste over 't parfum van zijn verval;
En was de essence van wat hij verzaakte,
Dit: wat het leven klaar en helder maakte,
De grote knuisten van zijn vader, al
Moeders gedrentel, en het driest geschal
Van lach en grap, als 't volk de arbeid…
Waar huiver huist ....
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 443 De paarse moet
van jouw zin
beukt tegenzin
in mijn ziel
Tranen druipen
door duister
naar duivelse
herinnering
Vuige knuisten
rammen ruig
schuim op mijn smoel
waar huiver huist…
ondergaan zonder verstaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 353 ik raak je handen
maar ze blijven
droog en glad
alsof contact
je niet echt pakt
vingers buigen niet
maar spreiden zich
in openheid
bereid te ondergaan
zonder verstaan
geen knuisten en
voor vuisten niet geschikt
omdat je geen agressie
kent, een zeldzaam
menselijk talent…
Knoestige kop
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 88 Het leven is
Door je heen
Getrokken, je
Aangezicht verweerd -
Doorleefde ogen
Staren in een
Verte die misschien
Nooit komen zal
Handen kromme knuisten
Die de tijd proberen
Vast te houden
Knoestige kop
Die Van Gogh
Ten diepste zou
Hebben beroerd -
Mijn vader ben je,
Blijf je tot ik
Niet meer leven zal…
Haar tasje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 204 haar tasje zit
dat slingert
in z'n knuist.…
Bitterzoet
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 466 Al fluisterend voert de winde de druk op
snerpend koud, wees toch niet bang
tergend langzaam
duivels
de zon speelt kat,
dus zal ik de muis wel zijn
de loftrompet is hier op zijn plaats
het modderfiguur dat ik ook nu weer sla
met mijn knuisten houd ik jou vast
een veeg uit de pan omhelst mij zacht…
Molshopen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.198 De molshopen zijn niet
op ´n hand te tellen
Een mol te vangen
is ´n verhaal apart
Je moet er boer
voor zijn, van hoop vervuld
Over z´n wei staren
niets zien, wel voelen
Riek in de eeltige knuist
raakt hij aan blind vertrouwen
Hij voelt ´m
met z´n klompen aan.…
een gedicht in vergadering
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.146 in mijn plooibroek met scherpe vouwen
sleur ik de woorden met mijn knuisten
al wandelend door het raam
terwijl de zon op mijn geheugen schijnt
plooi ik met mijn tienvingere
handen de lichtzinnen uit de stilte
een gedicht in vergadering
ik luisterde afwezig wat er aan de orde was
niet opgewassen tegen traagheid
peuterde…
nooit
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 699 ik hoef geen vleugels
voeten hebben al moeite genoeg
om mezelf niet te passeren
liggend laat ik met warmte
de krampen en de druppels komen
vleugels voegen daar niets aan toe
dromend zwaai ik naar
een hollende jongedame
stuur haar een kushand
rustig meisje pas op de plaats
anders mis je wat je mist
open die verbeten knuisten
vervloei…
Liefde
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.168 Vertel me van de liefde
die altijd blijven kan
en die haar weg zal vinden
naar mijn verkilde hart
Laat mij weer voelen
warme tederheid
voorzichtig ontdooiend
de bevroren stroom
Die vitale levenssappen
ooit een bruisende beek
te lang met harde knuisten
in een ijzige knelling hield
Vertel me van de liefde
die altijd blijven zal
maar…
De film van Ome Willem en Teun
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 339 En nou is ze er niet meer,
het kleine handje van weleer,
zal niet meer verschijnen
in de grote knuisten van....
...Dag Jennifer...…
Thuiskomen 1
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 364 Het natte wasgoed
welk mijn moeder in de woonkamer had opgehangen
op een driedelig houten wasrek
Vlak vóór en om de haard geplaatst
De glimmende, zwarte kolenhaard
met mica ruitjes in de venstertjes
Als ik de beslagen ramen van ons huis
al halverwege de straat kon zien,
als ik uit school kwam,
besloot ik steevast,
met mijn knuisten…
Even los
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.154 narigheid
en lange luisternachten
zodra ze vaart heeft opgebouwd
opent zij haar handen
alleen de holten van haar knieën
wrijvend om de gladde stang
stuwt zij zich verder in het rond
verzamelt dan haar meisjeskracht
voor een gewaagde sprong
en losgekomen zweeft ze
even van de dingen vrij
ze landt rechtop en zet kordaat
haar rode knuisten…
leven op aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 198 het leven heeft ijzeren knuisten
de zon speelt en draait een koperen
melodie over de aarde
waar mens en dier vechten voor
hun leven.…
Het keerpunt voorbij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 54 de menigte schreeuwde
zijn onzichtbare pijn
balden de vuisten
sloegen met knuisten
vol irrationeel venijn
zij trotseerde
met opgeheven armen
en brandende blik
de opgekropte ego’s
van heethoofdige iks
zacht klonk
het eerste geklap
als applaus voor de
breekbare stilte met
een ontspannen lach
in het aanzwellend
geluid luchtten velen…
Zo ging dat dus
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 252 Geluk dat was je opa,
zoals hij met een mand appelen
in zijn knuisten uit de
boomgaard tevoorschijn kwam.
Zoals zijn bruine armen met de
sterke aders uit de opgerolde
mouwen van zijn overhemd staken.
De dood mocht wel opletten
als hij hem kwam halen,
dat won hij nooit.…
verborgen leed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 294 Harde knuisten kliefden
diepe wonden in
de onschuld van zijn ziel
Over de wangen van de oude
man
rollen de tranen van een
kind
Hij zet zich neer
Zijn hoofd rust in zijn handen
Hij kan niet meer
De tijd bewaart verborgen
leed en geeft het vleugels
Diep verdriet uit ver
verleden dat er vroeger niet
toe deed
vliegt uit
De oude…
De hartslag van woede
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 49 ik hoorde geluiden
flarden van gesprekken
waarin gebroken emoties
felrood kleurden
de hartslag van woede
pulserend zichtbaar
op gespannen gezichten
een niet geregisseerde
pauze gaf lucht
bracht de opgefokte
temperamenten tot
bedaren waarbij
gebalde vuisten
ontspanden tot knuisten
onzichtbaar hadden
vrouwen zich opgesteld
om niets…
Verdrongen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 256 Hij stond daar maar, om warmte verlegen,
beide knuisten verscholen in zakken.
Ook uit zijn mond werd toen niets verkregen,
die zocht vergeefs, kon geen woorden pakken.
Hem was geleerd zich niet te verlakken:
“Duw het maar weg waarvan jij te veel weet.”
Het beetje licht, dat langs zijn lichaam gleed,
trof wel zijn blik.…
Zijn langzaam verdwijnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 963 zacht gleed
zijn hand uit de mijne
ik voelde de kou
zijn langzaam verdwijnen
verbonden als kind
voel ik nog zijn knuisten
pas later gebruikte hij
soms ook zijn vuisten
maar in de strijd
om bestaan heeft hij zich
nooit laten gaan relativeerde
en blies dan wat pluizen
het laatste gevecht
heeft hij niet kunnen winnen
het onzichtbaar…
één stap terug
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.527 verwilderd achter
op een eiland in de ijstijd
hoe overleef je dan
tussen ratten en varanen
kruip terug in de tijd
word mensaap en val
op vier handige voeten
klim terug langs lianen
de groeven van een bast
langs rotswanden omhoog
het bewijs ligt in een grot
de schedel van een jonge dwerg
zijn voorhoofd wijkt terug
hersens krimpen tot de knuist…
Tafelen
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.906 Boven op een smakeloze brij
schept hij een jus van vette gebaren,
opstaan, armenzwaaien, vuisten,
bestek rechtop in de knuist.
Zij hoofd een hogedrukpan.
Bellen hete adem borrelen
dicht langs haar vork.
Messcherp ziet ze de ravage,
klaprozen, rode vlekken.
Ze slikt.…
Gat in de wolken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 285 die laatste dag ijlden
vele duplicaten na, een zegel
van archetypen, glasachtig
een deling van cellen, het stof
van zandpaden, de deur die je
zachtjes sloot, stilte indachtig
de weg over voetangels en
honing, onaangeharkt, naar de
tijd en plek waar alles samenvalt
het geheugen dat niet gewist
kon of mag worden, kortom
je leven in je knuist…
JOECHEI !
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 622 Dus koester ik de schimmel op mijn voeten,
vals zingend streel ik met vereelte knuisten
heel liefdevol mijn wratten en mijn puisten.…
in memoriam
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 327 groot waren zij, bonkig,
oprecht en puur
hun verweerde gezichten
vertelden van de natuur
ze waren niet van praten
ze grommelden maar wat
lopend, licht gebogen
langs veld en wallenkant
wisten ze van vogels, vissen
en van de gewassen op het land
met hun knuisten grof en groot
zetten zij het verdwaalde
eendenjong terug in de sloot
in eenvoud…
Golgotha's namiddag
netgedicht
4.0 met 77 stemmen 57 de maskers die
geld en macht dragen
zijn door tal van
mensen hagen op
parades bewonderd
vuisten gebald
de knuist op
het hart hebben zij
hun goden vereerd
zwerend in ganzenpas
nu heerst er een
benauwende sfeer
op de plaats delict
waar verraad echt
manifest gaat worden
bij de donkere
borders van de hof
van getsemane lichtte…
BOVEN HET MAAIVELD
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 454 Een kleine knuist, een rode plastic molen
Tot hoge snelheid door de wind gemaand
Lang heb ik me in verlorenheid gewaand
In Niemandsland, in duizendjarig dolen
De losse vlinders, onderweg gestolen
Maakten dat ik getemd leek en meegaand
Me in het maaiveld bukte, bang, betraand
Woede en trots en macht en moed verholen
Slaand met een vangnet…