Alle inzendingen over foto dichter

de boer maakt een foto van zijn tractor en daar maak ik dan weer een foto van aldus de fotograaf tot de dichter de dichter neemt notitie van de foto en kijk een zoektocht naar woorden komt langzaam op gang…

is het de poëzie bij een foto of de foto bij de poëzie dat is de vraag de dichter echter kent het antwoord maar hij geeft het niet prijs hij zegt de lezer mag zelf de keuze maken…

herfstig Twente maar mooi als op de foto... het oude boerderijtje benadrukt het gevoel van behaaglijk samenzijn zoals dat vroeger nog gebruikelijk was in Twente ach ja...Twente en de vergankelijkheid zegt de dichter met een zucht en iets van spijt…

op een oude foto La Roche-en-Ardenne 1966 gemaakt met mijn kodak-instamatic in een vlaag van ontroering er staat een paard met een hooiwagen waarop de boer zijn lading schikt een simpel vakantiekiekje ware het niet dat ik vanaf die dag heb leren kijken met de ogen van een dichter…

Voorlezend uit eigen werk Belicht de nieuwe dichter zijn gezicht Met het vaal ongerijmde licht Dat schijnt tussen de verwerkte tekst Die stralend voor hem ligt zie foto: www.xs4all.nl/~vango/showcase/reciter.html…

op de omslag van de bloemlezing 'het kind is de vader van de man' prijkt een foto van de dichter Wilmink ooit geschoten door Hans Vermeulen Wilmink in een kek suede jack in de bloei van zijn leven zo ook de kracht van de bundel liedjes gedichten en vertalingen persoonlijk lees ik de bundel nog altijd met veel genoegen maar tóch kan…

Een foto met een tekst kan indrukwekkend zijn, misschien heb je er wat aan in de toekomst. Geschreven woorden van dichters maken je vaak blij! Het is een gave als je gedichten mag schrijven, zeker als je er mensen blij mee kunt maken. Waardeer de woorden in alle eenvoud, dichters schrijven heel vaak uit hun hart.…

zo'n eenvoudig plaatje waarvan ik helaas geen foto bezit kan mij als dichter zeer ontroeren maar vraag niet waarom…

op een oude foto La Roche-en-Ardenne 1966 gemaakt met mijn kodak-instamatic in een vlaag van ontroering er staat een paard met een hooiwagen waarop de boer zijn lading schikt een simpel vakantiekiekje ware het niet dat ik vanaf die dag heb leren kijken met de ogen van een dichter…

zoals de dochter van de dichter haar vaders kijken heeft georven maakt ze een foto 'het vergezicht van de rivier' in wazig tegenlicht over 't water en noemt het haar gedicht zó eenvoudig soms kunnen dingen gaan door tederweg te zien en te beschrijven als een fraaie vorm van het vastleggen van iets voor later…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Tekst en foto Dick Voogd Kunstwerk Willenmien Mostert…

zo blijf ook ik onbekend met jouw inner circle van hoe mooi blond je wel niet bent Toelichting: mens en gedicht zijn één geworden in de foto van Saskia van den Heuvel - zie ook http://www.pomgedichten.nl/modules/newbb/viewtopic.php?…

de foto herinnert mij in een vlaag aan het gedicht 'neger uit Mozambique' de titel kon destijds namelijk nog ik zie de vijftigers als kleine negertjes 'toen was er nog maar één' waarvan slechts de dichter Remco Campert als enige nog onder ons is...…

Ik wil foto's van vandaag nieuwe foto's van jou en mij waarop we intens gelukkig zijn Ik wil foto's van later van hoe het misschien ooit zal zijn foto's waarop we samen oud en samen nog steeds gelukkig zijn Foto's van toen zijn er genoeg maar ik wil foto's van vandaag waarop te zien is hoeveel ik van je hou...…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij.…

Je stuurde een foto vandaag waar jij het allermooist op staat en al wilde ik dat heel graag het is niet dat het nu beter met me gaat want een foto verandert niets aan het feit dat ik je mis ik kan je misschien wel zien maar ik weet dat het niet echt is Want een foto is slechts een foto ik kan geen zoen geven of krijgen ik kan je niet voelen…

En dan die ene foto, waar de tijd is vasgelegd, waar geen mens meer naar kijkt, geen woord over wordt gezegd.. Die ene foto, waar de tijd lijkt stil te staan, de mensen verdwijnen, Die foto blijft bestaan...…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

Zij staart me aan Als ik kijk, kijkt zij ook. Ze zit gemoedelijk Lachend en onberispelijk In haar zetel weggedoken Even boven haar bril kijkend. Een glimlach rond haar lippen Of is het een grijns De achtergrond is vergeeld Gekreukt, gescheurd Maar ze blijft daar hardnekkig zonder verpinken mij gadeslaan tot ik mijn rug naar haar toekeer…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

En je weet lieve moeder door die foto aan de muur zul je altijd bij ons zijn. In gedachten ben je bij ons en je leeft voor altijd mee in ons hart. Rust zacht lieve mama. We houden van jou. En we missen je.…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Een foto, al is die zo ver weg genomen, is als zwart wit dichtbij mij, waarin iedere nieuwe strofe, van nature overgaat in een alinea, alsof ik jouw boek nooit echt gelezen heb, dus lees ik jou tomeloos ademloos door, terwijl ik naar een oude zwart wit foto staar...…

Foto aan de muur. Oneindig diep. Aftastend en onzeker is hoe ik er naar binnen liep. Dagen, weken, maanden geleden. Foto aan de muur. Aan het oppervlak zo mooi en puur, maar diep van binnen koud en zwart. Toch veroverde het zijn plek. De tunnel naar mijn hart. Foto aan de muur die me tot leven heeft geroepen.…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…