Alle inzendingen van Suasso

Men gelieve vaderlandse poëzie die duidelijk niet voldoet aan internationale normen en hoog verheven waarden te behandelen gelijk bellettrie Lezen mag met likkebaarden evenwel onder gepast betoon van correcte omgangsvormen Men denke aan verhelderend knipogen naar delen van hogere bourgeoisie…

Ziet gans het land wit van sneeuw in vlokken Files staan van Muiden tot Almere Waar men wil maar niet kan asfalteren Met aan kust de seinen ingetrokken Windstil zelfs bij zee gaat het niet stuiven Weer voor pop en bal laat ons maar schuiven…

je ziet ze vliegen onze dochters en zonen als tropische allochtonen over plein en straat met dat beetje uitslag op de thermostaat een hard gelag ze zijn het niet gewend nooit bittere kou gekend vandaar mijn vriesadvies soft-ice generaties kies bij vorst voor je kiezen voor een inburgeringscursus door van ouds erkende friezen…

door al die waxing en het scheren op gebieden en in leefsferen waar vaak sprake van geritsel is met overheidszorg en bemoeienis raakt men steeds meer uitgeteld het Natuurhistorisch Museum had het dierbare platje aangemeld als vrijwel uitgestorven vanwege steeds toenemende gladheid in schaamtevolle streken voor op de rode lijst der bedreigde…

je kunt er voor naar parijs gaan op zoekt naar hun vraatbeeld of hun rupsjes in mijnen gevouwen die zich nu verpoppen in blaren altijd eenkennig op de plataan of sinds de hongerwinter bij voorbeeld ook op het amsterdamse eikenplein waar de eiken toen opgestookt zijn eigenlijk overal in den lande behalve op de waddeneilanden waar wel…

hoe vrij de beweging ook moge lijken van verre dichten staat bij mij te boek als ambachtelijk vak waarin ik volgens regels zoek naar de kern op een wit vlak bij volle maan onder tal van sterren bij kreuk vlek en punt kan ik er daarbij van op aan dat men eerst strijkt en gumt…

Op verre reizen begint mijn hoofd arm aan prikkels te knikkebollen Ik raak vaak nog juist wakker versuft en verdoofd in mijn bedrijvige delen Bij voorbeeld is er weet van pas in de trein dat ik lang gelijk op bewoog met een buizerd tot hij precies daar waar het spoor zich kruist links af vloog richting Hodeida Airport Jemen Later bleek…

puur links wijlen onze pa kon niet correct schrijven wel vogels perfect imiteren absoluut bijna analfabeet ja op school in oudenbosch broeders om het af te leren je linkerhand ging op je rug onder mom van hoofdzonde voor het leven geschonden nee praatjes sprak geërgerd zus elke tijd kent andere modus men overdrijft zo tegenwoordig…

het liep madelief dun door de broek de gedachte alleen al ze werd strontmisselijk zo primitief dichten is hoog verheven men verheft zich ik verhef mij zo sprak ze dat moet je kunnen toelaten dat alles mij gewordt ik geef me daaraan over alles wordt mij licht voor de ogen stap voor stap groeit in mij kunst nooit voel ik een boodschap…

vannacht neen er is al een nacht en een jaar voorbij dat je er ineens in bleef ik zei wat ik dacht heel verdrietig over wat nooit kon nooit was je had je deel meer dan gehad recht op zielerust je leed was geleden blijft het rondzeuren of je misschien minder alleen van ons van mij had kunnen gaan vast staat wel althans dat geloof…

Waar Turnhouters en vele muggen meer dan drie honderd jaar geleden eens niet van de vluggen bleken wordt nu eerst in alle rust gekeken of rook misschien zwermt zodat er weet is wat men blust Men leeft er traag maar stoer indoor op een adventureparcours met tunnel tussen paters en nonnen om de bil te kussen van Madelonne en kansarm speelt…

vroeg bij de vijver hier in het bos raakt er van alles los van mijn remmen als pa en moe fuut met hun kinderkes voorbij komen zwemmen waait de wind door hun kuiven heel dapper aan de wapper de kleintjes sperren met rood hunne muiltjes ze krijsen wahowee geef me te eten daar ginds komt de zon op om niet te vergeten met traantjes uit…

moeilijk om je exact in te voelen in de pijn van het Bos bij Oele bekend en zeker een piet mondriaan van vóór de lijnen en de vlakken bomen duidelijk nog te herkennen zijn natuurlijk nooit samen vergaan dat bos moet dus nog echt bestaan overal gezocht nergens te bekennen vraag nu zaten ze niet te dommelen die dikke lijn is echt de horizon…

wie maakt zich nu nog niet klaar voor de daad waar geen maat op staat de vuurjuffer die normaal al onverpopt vroeg vliegt doet het nu al nog vroeger dus in het voorjaar ik zag haar aan de scharrel iel vlammen en wierp de dame elegant en fragiel een handkus toe het is slechts een tel dat deze tere libel uit nevelen en wazen…

hij is er al weer mijn oranje tipje wat jammer toch voor de vrouwtjes ook getipt op de voorvleugels maar dan in ‘t zwart dames niet getreurd in naam zijn jullie meegekleurd trouwens wat zal het hinderen eenmaal gestart bij al dat vrije vlinderen…

op het strand te Bloemendaal aan de vloedlijn gelegen in de zon is gister een madam geschat op honderd twaalf kilogram nog vol van marsepein uit haar bikini gesmolten geluk bij een ongeluk er zat ook nog de taai taai zodat zij zich in de kruip voor hulp verplaatsen kon binnen een heuse straal van één-komma-drie-kilometer in Haarlem…

twee zwammetjes van porselein heel frêle salon damesachtig glanzen van slijm op hun bolletjes van onder opwindend transparant lammelletjes om doorheen te kijken ze kleuren wit tot ivoor zo koel welzeker kwetsbaar in hun gevoel heel diep daar binnen dan moeilijk ze daar precies te raken om gewoon ‘ns te kijken of ze kreetjes slaken in…

languit midden op de weg met wat gras bij paaltjes hoe zalig maakt die steg ik kijk me in een deuk je bent écht wel geniaal ligt daar mooi voor lijk mooie oplossing meteen ook voor al die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt…

Verberg je voor de anderen niemand mag je zien armen bij je, strak tegen je lichaam niemand mag je ruiken. Zoute tranen die in je wangen bijten uit je oksels lopen van je handen glijden een plas vormen rond je voeten. Laat je niet kennen niemand mag je opmerken handen bij je, opgevouwen onder je armen niemand mag je aanraken. Zoute…