184 resultaten.
Schip
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 959 Ik dacht
jouw kleuren vervagen
in het licht
van de zon
maar jij blijft
een regenboog
aan de horizon
ik heb de hoop
al laten varen
het anker
gelicht
dobber stuurloos
richting haven
dit onvoltooide schip
maakt water…
drijven
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 920 drijven
is evenwicht vinden
loslaten wat spant
vertrouwen op
dobber en dragen
van water en hand
niet vragen
toch lachen
want
drijven
is bevrijd zijn
zweven - niets doen
genezen van
wanen en tranen
om dingen van toen
en zonder spanen
roeien
op weg naar een zoen
van God…
Nee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 toch mis ik
liefdevolle handen
kroelend door mijn haar
nee, ik zeg niet die van jou
de warmte
van een heerlijk lijf
verstrengeld met 't mijne
nee, ik verval niet in herhaling
wat rest
is 'n vage glimlach
dobberend in 'n immense leegte…
De Wereld Op Hol
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 109 als ik mijn plek
op de wereld bekijk
voel ik me dobberen
in een zeilbootje
afhankelijk van wind
zon en rustig vaarwater terwijl
de wereldzeeën volop door
vrachtschepen worden bevaren
die bijna overal maar
doordenderen om aan
de onverzadigbare
elitehonger van
de meedogenloze
mens te voldoen…
Tegenlicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 95 opgeblazen
kikkers
verscholen achter het riet
en de roze
waterlelies
dobberen blauw tussen zwanen
weerspiegeld in het zilver licht
met jouw
gezicht zo rimpelloos vrij
met mij
onder milde zon
nu de jasmijn zijn wit zo geurig
uitbraakt in de wind…
Het schaakbord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Wolken en golven zijn hier één
en dirigeren het ritme weer en heen,
dobberend over het sop in het rond
onder de schijnwerper van de zon.
Schaakmat sta ik
van ontzette bewondering.…
oktoberlicht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 371 bladeren dobberen in stemmige tinten
door een stille sloot, drijvend langs
een verwaaide boom die gaandeweg
doorzichtiger wordt, in mild oktober
licht nu brozer wat eenzamer lijkt
zoals hij roerloos naar 't water staart
bij vlagen naar zonnige dagen reikt…
Ronddobberen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 311 Der komt geen einde aan
Althans niet in mijn zicht
Geen grond waar je kunt staan
Geen balans, geen evenwicht
Geen reddingslijn, geen baken
Zelfs geen teken aan de wand
Ik verslap niet, ik moet waken
Al heb het zelf niet in de hand
Het valt altijd zo tegen
Nooit eens een keertje mee
Mijn lot is rond te dobberen
Alleen op volle zee…
De wonderlijke wereld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 199 Het trekt mijn aandacht, laat me liggen in de put
dobberen in het vieze water
De wonderlijke wereld
schopt me in mijn slaap
De allesoverstreffende hartenklap
hakt mijn leven in stukken alsof het niets is
Handen willen me grijpen maar ik ben liever alleen
De wonderlijke wereld
houdt van mij
om mee te spelen…
Vergeten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 154 Alleen zijn is niet erg
Hoogst vervelend
Maar verder niets
Wachten op wat niet komt
Vergeten
Dom erg dom
Dobberen in eigen levensbrij
Soms eens varen
Zomaar ergens heen
En dan zingen
Een veel gezongen kinderlied
Moeder zingt het iedere avond
Alleen
Maar ze zingt.…
Nieuw begin
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.164 Een parel
wat dof in haar schelp
Al jaren dobberend op de levensgolven
spoelde bij mij aan
Haar warme gloed
deed bij mij een vonkje ontstaan
die oversprong
en ze begon te stralen
Ze is zeldzaam
èèn met karakter en een naam
Zo is er bij twee
weer nieuw leven ontstaan
Een parel vinden op je pad
een ongeloofelijke schat…
nooit thuis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 624 als de geboortestad
een neon paradijs
toch mijn thuisplek
de tijd zich
groeven slijt in de huid
de sneeuw nooit went
bosmensen uit het warme woud
de stad op hun handen tellen
de tranen in mij een vloed
terwijl ik vrolijk dobber
de trein te vroeg
te laat vertrekt
het is de tijd
gevat in mij
ongrijpbaar altijd…
Nu
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 169 Klein verhaal op lentewater
in galop over bedaarde golven
waterzebra's
De kleurenpracht drijft
maar niets uiteen
verse vis als dagaanbieding
'Opent uwe mond'
al vroeg begrepen
zij stellen geen vragen
Dobberende generaties
ogenblikken zonder zorgen
onbekend met gisteren
onwetend over morgen.…
Geen naam
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Woorden dobberen in
de haven van alles en niets
Jij grijpt je vast aan de kade.
De brullende storm rukt jou los
en toch blijf je schrijf je verscheur je
voorzichtig de leegte met zachte handen.
Zoveel meer zie je zwijg je zing je
onhoorbaar over knagende pijn
verdriet dat geen naam verdragen kan.…
herboren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 719 ik vul de kuip tot aan de rand
schuif schoorvoetend in
het hete water
zoek in mijn hoofd het laatste
woord van een moeizaam
gedicht
laat mijn gedachten stilaan
varen, dobber en drijf weer
als een golvend schip
geniet van het pure moment
waarin het spelend kind
met rust wordt gelaten…
Pa
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 758 soms hoor ik nog het zachte
ploffen van je dobber alsof
ik jou tussen 't riet ontwaar
terwijl het beeld verbleekt
de zon hier warmer schijnt
weemoediger ondergaat
waar je verstrooide lichaam
met de tijd verzonk, je ziel
voorgoed met je oude stek
verweven blijft…
Moment van deinen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 116 Zwanen dobberen
elegant over het meer
op deinend water
zij bewegen chic hun hals
waarbij kalmte mij berust.
Moment van deinen
bereikbaarheid gevangen
door plotseling licht
in een cocon verzegeld
brengt mij innerlijke rust.…
Alanya 2
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 harde noten gekraakt:
dommelend door de domme discodreun,
trein trekkend naar het land van zero
onderweg afgehaakt
op een smalle reep
tussen zee en strand
snel ondergedoken
in het volle zwembad
minder diep dan gedacht
wachtend op het blauw van de nacht
om te dobberen op haar golven zacht…
Ondraaglijk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 469 hoe een dag
deel wordt van een kinderboek
waarin zwarte pennenstreken
een vissenoog omzeilen
er dwarrelt iets
van droogte door het raam
en de geur van kaneel
hangt al dagen aan de lijn
het dobberen van de kleine kajak
legt het oeverloze bloot
van water dat blijft stromen
een boek eindigt waar het ooit begon
in de moederschoot…
Reiken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 Ik reik je de hand
maar je ziet het niet
stuurloos dobber je
rond in een moeras
waar ogen elkaar
niet vinden kunnen
liefdevolle woorden
opgaan in de mist
ik kijk en aanschouw
hoe jij angstvallig
je hoofd boven water
probeert te houden
nog altijd sta ik daar
met een uitgestrekte hand
zachtjes fluister ik jouw naam…
Jij
gedicht
4.0 met 44 stemmen 17.159 Jij kent mijn leven,
jij bent mijn leven,
jij was mijn alles,
mijn voor- en achtersteven,
mijn zeil in de wind,
mijn kapitein,
mijn roer
maar nu ligt het schip
stuurloos
te dobberen
als haaienvoer.
In een zee van verdriet,
vergeten,
windstil,
maar de tranen drogen niet.…
Miranda
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 180 Op de Thames bij Miranda
dobberen bootjes van vissers
grijsblauwe heuvels wenken
aan de overzijde
het licht wisselt per minuut
van groen naar blauw in glinstering
zwarte steltlopers strijken neer
in lage ebpoeltjes
doorgroefde boomstammen
vertellen verhalen over
Pakeha's en Maoris
die het land bewonen
Gedicht over Nieuw-Zeeland…
De dichter en de nimf
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 706 Ik huil je een rivier als
je zegt dat je gaat
Ik muilkorf je als je
over ons afscheid praat
Ik zwem in zilte tranen
naar je toe
Hoe lang ik ook dobber,
kopje onder,
in je milde stroming
In je golven die verlangen,
dan weer kolkend
dan weer gedwee
Zwem samen met mij nog
een eindje mee
Ik verdrink liever samen in
je zielepijn…
ZIJN
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 423 slechts even dobberen wij rond
op de golven van de eeuwigheid
meer is het niet, meer hoeft het
ook niet te zijn
of wij hier als steen of plant, als
dier of mens ooit eerder waren
en weer terug zullen keren, ook
dan vervliegen onze levensdagen
want slechts even spelen wij met
wat kruimels ruimte en tijd
meer is het niet, enkel de…
Herman Vader
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 250 De bootjes dobberen weer,
het anker gelicht, golvend
de koers zeewaarts aangehouden,
verdwijnen ze samen met de zon
in de nacht.
Goede vangst!…
De tijd aan hun zij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 140 kleine mensen in veel te grote schoenen
weten nog lang niet van de hoed en de rand
al denken zij de wereld aan te kunnen
stevige levenslessen zullen ze ondergaan
om tot daar te komen waar
puzzelstukken vanzelf op hun plaats vallen
tot dan zullen ze dobberen op golven van de zee
niet wetend waar de wind ze brengen zal
gaan ze vol goede…
De blinde weg
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 165 de pink glijdt schoorvoetend
nochtans gaande
over een niet gekende weg
mijn innerlijke stem
vult het komend niets
en ik, ja ik ben het
die die dobber
uit de stroming dreg
en deze schraap langs
de wachtende vezels, een voor een
in een taal,
veel later dan t’oude Diets
maar wel degelijk vermaagschapt
en met veel daaruit te…
Anderstaligen
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 492 op het wad komen woorden
samen van anderstaligen
deinend dobberend
in golven van hoog
hoogtelijnen scheren
door ons achterland
uit de fles wordt geschonken
berenburg of hooghoud
woorden in half vergane taal
bekoren ons
op bogen van wilgenhout
krassen wij onze gedichten
eb drijft letters uiteen
wat blijft zijn de pieren
die…
Kwallen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169 Vissen rood en geel
dobberen met mij mee.
Ze schudden met hun schubben
en zwemmen in de zee.
Kieuwen zijn nu mijn longen,
water is mijn lucht.
Zo kan ik voor eeuwig blijven
in deze blauwe vlucht.
Kwallen in een zee van blauw,
ik wil bij ze blijven.
Spelen met de vissen
oneindig door het water drijven.…
ZO WAAR ALS KLAPPER
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 82 de waarheid is
meedogenloos
hartverscheurend
doet soms zo zeer
veel minder eerlijk
dan gedacht
ontluisterend
danst als een
dobber op en neer
wordt soms
hooglijk veracht
ze is de kokosnoot
die op je hoofd valt
je wakker schudt
kan leiden tot de dood
maar binnenin heeft
al die tijd gewacht
met eindeloos geduld
haar melk
zo romig…