Alle inzendingen over beschonken

Dit had de Rotterdammer niet verdiend Toen zijn rijinstructeur kwam aangekropen Hij had die nacht behoorlijk gezopen Ja, hij was met Bacchus nogal goed bevriend Hij liet zich achter in de auto glijden Onder ’t motto “glaasje op, laat je rijden” …dronken instructeur verknalt rijexamen……

Nuchter aanschouw ik zwaar beschonken collega’s en verlang naar huis…

Al dat irritante gekissebis Over ons boegbeeld en moeder van de sport Er zijn genoeg “dingen” waar wel iets aan schort Zo zie je dat zij ook maar een mens is Beschonken zorgt zij voor meer amusement Dan een nuchtere Minister-president ------------------------------------------------------------ …Dat Erica Terpstra deze week in ietwat beschonken…

neer te pennen komt het met kracht bij de lezer aan hij wordt geveld door de dichter die diep beneveld zijn woorden gedachten en verwerken liet vechten tegen de zwaartekracht zijn benen gleden roetsjend mee hij vocht met zijn verhitte hoofd terug gravitatie en ideeën parend op zijn pc terwijl hij zijn zwaar gedicht verzond gleed hij beschonken…

Beschonken zat ieder van hen in een dweilorkest én zowel toeter als drankorgel klonken.…

alcohol gedronken beschonken bijgeschonken denk melancholiek de lieve woorden naast mij ligt het amourette vuuravontuur verlicht straalbezopen stomdronken weer bijgeschonken hoor lieve woorden in ondergang.…

Laat je jezelf tot de islam bekeren Dan ligt een borrelboycot voor de hand Want alcohol vertroebelt het verstand Zo’n nuchter standpunt kan ik wel waarderen Maar ook al zijn politici niet dronken Zelfs dan klinken ze veel te vaak beschonken…

Beschonken. Dronken. Wat kan één biertje schelen: Ik ben toch geen daalder waard. Ik laat me niet bevelen. Ik heb me al in 't kwaad geschaard. Laat me hier zitten. Beschonken. Dronken. Ik wil wel gaan, maar ik kan het niet laten staan. Ik ben zo niet geboren, maar dit lot heb ik verkoren. Zelfrespect. Is nodig.…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

wil de horizon voorbij maar ben getogen uit vette klei die veel te vaak verdronken is ze zuigt me terug als ik ontstijgen wil de wortels lam de stam weer te beschonken is dan wuiven slechts mijn bladeren door geestrijk vocht dat in het sap van aderen verruiming en vergeten zocht…

De vader van Joran van der Sloot is dood Zijn laatste uur en bal zijn nu geslagen En Peter R. kan vader niet meer bevragen Wat Joran deed met zijn beschonken speelgenoot Zal Petrus H. als hij zijn toegangsvragen stelt Wel eerlijk antwoord krijgen als hij zijn oordeel velt?…

We lachen later over het naamloos geluk: proeven van de zon, drinken uit beschonken lippen. Liefde is lang en gelukkig.…

Van ieder zesde voertuig met een BOB Heeft deze toch nog veel te veel gedronken Is zo'n Bestuurder Onbewust Beschonken, Of heeft hij welbewust een glaasje op?…

Na schepen keren ook de golven terug naar de beschonken haven onder het alziend oog van de zinkende zon. De golven blijven komen en tegendraadse vogels houden hen niet tegen. Traag slokt de nacht alles op. Met rode kaken. Enkel het werk van lichten behoudt de band. De overgave ruist ……

Er werd een man gevonden bij een sloot blijkbaar beschonken de man bloedde dood ik las het in de krant man dood aangetroffen bij een sloot hals geschonden de man bloedde dood een ekster deed het de ader blonk uitdagend rood hij wikte niet maar pikte de man bloedde dood…

We waren twee weken tezamen in een huisje op een camping in Ouddorp-aan-Zee, waar we de kinderen vermaakten met liedjes en Bijbelverhalen, waar ik stiekem meesnoepte van je lach naar de kinderen en waar jij sokken breidde, terwijl de drie heren bier en wijn dronken, zich volop beschonken de drie maakten een stoelenbouwwerk, wat zij…

ik waan mij gelukkig met mijn pen en papier met mijn gummetje erbij duik ik erin het maakt mij gek en dronken maar nooit beschonken ik roof de woorden van de straten niemand heeft het in de gaten het is niet voor mijn brood maar meer voor mijn plezier woorden gooi ik op de golven klaterend ontstaat de poëzie tegen de rotsen vissers…

Wij dienen slechts onszelf ter ere, onbekommerd in beschonken dans, om eigen zaligheid te hoereren.…

heb ik veel te veel gedronken raakte daarvan flink beschonken m'n belofte te stoppen met roken heb ik na een uur al verbroken. Ondanks mijn kater wens ik iedereen gezondheid en geluk schep je eigen wereld met vrienden om je heen dan kan het jaar niet stuk.…

kiezelstranden omzomen mijn water in de woestijn gesloten in ogen gevouwen, zuchtend naar een mond vloeibaar naar weiden of een verworpen stad bevangen aan uiterste randen van trillende lucht op een morgen ontwaakt nog beschonken van donker de volgende dag na vandaag met daarboven eeuwig hemel het zicht ontnomen, in kluwen tot stof vergaan…

Rijkdom van nu een klopjacht op klatergoud vorm van doelloos streven naar het lijden van arm en oud Koud en gevoelloos versteend van hart vormloos gebroken levend met smart Wijn in de verkeerde vaten vermomd achter beschonken boeken meer dan eens gedronken weg gedept met vochtige doeken Rijkdom voor later het kijken naar het verleden bestuderen…

tijdens de nacht van 18 op 19 november 1975 Vannacht dringt een beschonken maan diep in mijn heelal wij drinken grote glazen witte wijn klinken ritmisch bijna op Gérard de Nerval die in de Hallen ging en zachtjes zong en danste in het schijnsel van duizend klanken die in de Hallen hing geborgen voor de hondse koude van een…

Als witte windsels uit de nacht -nat van donkere tong gegleden- bevende bomen broos bekleden met vlok geplozen wintervacht en vorst gerijpt grenzen verlegt moe van zijn kil regerend hand waarmee hij heerste in het land dat hem ijswekkend had gehecht wacht het maanlicht schijn gesust tot lentegeuren zwaar beschonken haar mysterieuze glimlach…

Hoe oud in nieuw de bar collecteert in heuse kuise kousen, het hemd de rok nog nader komt tussen beschonken navels, waar eender, maar dan onbedekt, het staren is begonnen Hoe oud in nieuw het kruis vertaalt in bellen per mobieltje, gemixte tijd een hoedje draagt langs krukken Replay-heupen, waar lol of lust geen fooien schroomt voor rammelende…

Vermoorde onschuld in beschonken bestaan goed georganiseerd en twijfelachtig. De hele wereld gemotiveerd, even wordt nog nagedronken, in glansrijke luxe en eeuwenoude stijl, de grootse weg rechtvaardig en geschetst, op karton in plaats van op papier.…

half beschonken kwam hij thuis maakte vrouw en kinderen uit met al hun gebreken, dat was niet pluis ik ben de beste, was zijn besluit. in de knoop met zijn geweten was nooit een goed student geweest, door alcohol al lang vergeten werd hij een afschuwelijk beest.…

(Bewust Beschonken Bestuurder) Het molentje draait nog steeds ...al waait er een andere wind. Koud, hard snijdend in mijn ziel ...alsof die moeiteloos zijn weg vindt Dag,...lief kind Ik hoop niet, dat hij ooit vergeving vindt...…

Krokettengrond en hamburgerdozen Straatstenen mayoglad In de poel des verderf ben ik dronken Maar vannacht nog niet genoeg gehad Ik zie nog neonlichten, hoor nog zingen Hoor nog lallen, glas gerinkel Schel gelach uit lange stelten Kortgerokt met lage truitjes en buiken bloot Glitterluchtjes, hakkenknikken Oude snoeper zwaar beschonken…

bekoor me en verwoord me en beschrijf me je gedachten (als mijn woorden kunnen wachten) laten we beneveld en beschonken van de liefdesbron gedronken naar een mooie plek gaan, schatje waar we sprakeloos en oeverloos alleen in nevelen gehuld zijn, schatje op de betastzin in het donker spraakwaterval ik in je armen raken we samen buiten…

Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…