Alle inzendingen over beeld in beeld

Beeld voor beeld, beeld voor straks. De schaduw bepaalt de afstand. Maar wat ik zie is de nacht. De maan beschijnt de lantaarnpaal. Donker gekleurd in een flits. De droom haalt het niet nog eenmaal. Mijn stappen verbeelden rakelings. Tot de schaduw van jouw licht. Duister verlaat jij mij blindelings. Beeld voor beeld in de nacht.…

het mooiste lied blijft zingend klinken wannneer we beeld na beeld naar binnen drinken met de grote ogen oren van de tijd die het mooiste gedicht uit een lied bevrijd…

Woorden Al maar woorden schieten door mijn hoofd Beelden allerlei beelden van de realiteit beroofd Sneller alsmaar sneller raast de wereld voort Schreeuwen heel hard schreeuwen al word ik nooit gehoord…

Het beeld daarvan in mij is verinwendiging, grenzeloos band van beeld en denkwerk: dioraam. De naam een ding ook, daarvan de onaanraakbaarheid, tot van de naam het beeld met beeld en beeld verbindt, en taal het al in strengen vangt van labyrinth.…

Alles is beeld. Alle beelden klinken. Gedachten en woordenstromen. Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

beelden indringende beelden vertaald in woorden zes miljoen woorden voor allen eentje eentje voor mij tekenen vele keren tekenen in grote boeken boeken vol vredige beloftes pas toen waren we vrij…

Niet de persoon die achterblijft op het doek van een schilderij een oneffenheid, een vage vlek maar het gewas, het veld en de lucht die naar verse lijnolie ruikt De geuren die verbanden leggen momenten onvolledig herscheppen een film gekunsteld in kleur beeld voor beeld op een rij Ik bouw jou op uit mij…

Flarden van dromen Komen stilaan weer tot leven Vreemde dromen Dromen ontstaan in pijn Is dit nu echt of droom ik nog Ik kan het verschil niet meer vinden Ik zoek, ik roep, ik gil Help me Niemand komt kijken Beeld voor beeld komt alles terug De flarden, de dromen, de pijn….…

beelden één beeld…

het lijkt nog nacht en het kind weet: ze gaan weer komen de woorden en de schaduwwachters die door de deur naar binnen sluipen een onherstelbare droom vullen met vermommingen en beeld na beeld leugen na eeuwigheid na leugen luid eeuwig in een te klein kasteel van witte lakens, wollen beesten en onderaardse, dichtgestopte…

Met guts en priem Ontstaat uit het Gewoonste hout Het allermooiste beeld - Een beeld dat vorm En uiting geeft Aan een beloken herinnering Die al jaren in mij leeft - Met mijn palet van Basiskleuren schep Ik op geschept papier In verf mijn eigen Onafhankelijkheid Kunst die leeft voor altijd - Woorden die ik van Mijn moeder…

Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen. Jou wil ik niet tot grafschrift maken, Jij bent mij meer dan deelbaarheid. -------------------------------------- Uit: ‘Doornaderd licht’, 1998.…

vervreemding in de dialoog waar woorden mijn handen breken, in de constante zonder god maar in beleving is het herrijzen van de schepper mijn eigen beeld het beeld van klein tot groot, van tam tot ongetemd, het genoegen in berusting sterft halfzijdig wanneer ik weiger om te dienen en mijn knieën het gekrompen lichaam te laten dragen was…

emoties barsten ruzies rinkelen beeld na beeld spat uit elkaar als herinnering, bezaaid met tranen ligt je hele leven daar scherven scherp gebroken glinsteren wat was puntig hoekig vaak bedrogen spiegelt vals het glas in duizend kleuren fonkelt woede flintert haat voorbij misverstanden branden rode wonden in hun vlijmscherpe…

Die ik helemaal nog niet ken Je adem Je geur Eigenlijk ken ik je niet Ik ken wat je typt De foto’ s van jou Dat is wat ik ken Dat ben jij Maar dat ben jij niet echt Dat is het beeld Het beeld van jouw promotie De promotie van jouzelf Eigenlijk ken ik je niet Wie ben je Eigenlijk?…

beelden beelden zo ook op die bijna zomerdag in Mei Mei, Mei, Mei wat is dat toch met Mei ?…

mijn oude wereld breekt het beeld voor-beeld hetgeen mij voor gehouden wordt mijn oude ik dat spreekt het woord voor-woord datgeen mij voor gesproken wordt als rituelen geven zij mij zielenrust en monotone zangen met gewijde klanken galmen lang de gangen door, de vrede kust...…

hij denkt dat het veilig is op de trein, beeld na beeld gaat voorbij er zijn kinderen zijn handen veegt hij af uit regelmaat wie trekt er aan de noodrem wanneer nieuwe wegen zich naakt wensen langs een ander zijspoor vergrijpt een man zich aan bomen, blind en ongeremd de wind is hem te hoog elders worden namen gegeven aan stenen…

In onschuld slapen ze als rozen, dromen richten zich op in een vage moraal, als iets onbestaanbaar, ik geeft die betekenis een pose van gelijkheid, tegendraads, ongehoord met enige schroom, ander de wereld over mij heen, anders blijf ik steken in de kantlijn in alles wat leesbaar is, beeld na beeld, zin na zin, brengt inzicht, om…

Ook al klopt men tegen de ramen, ik ben te moe om mijn ogen te openen en waarom zou ik ook, want ik schiet van beeld naar beeld, anoniem, maar vol hunkerend leven. Ongezien, maar blij. Ik ben ik en gelukkig niemand anders.…

O, jeugdig beeld, verheerlijkt beeld eens doden, Zo vaak aanschouwd in zaalge weemoedsdromen, U blijf ik trouw, hoewel de jaren vloden, De vluggewiekte, die niet wederkomen. Nog voel 'k een tranenvloed mijn ziel doorstromen, Wanneer ik peins aan u, en hoe de goden U, ach!…

Dit bedrijf, dit gehoond ambacht dat achteloos over de tong gaat, dat bloeit in de stilte, dat beeld na beeld rijgt, kleur na kleur opzet.…

't Is regen, - 't regent aan mijn ruit — De regen wist mijn dromen uit En draagt mij in de droom van 't leven; Een beeld gaat om — een beeld beklijft, Beeld van een lied - dat blijft, dat blijft: Het zacht en zegenend geluid Van droppelende regen.…

Hoe weinig is zijn oog verschenen en hoe kort Ontwikkelt beeld aan beeld zich, waar de stralen treffen. Toch is het hem, alsof de hemel dieper wordt, Wanneer die lichtzuil in 't omringend duister schiet: Zo doet een vers alleen 't vele des levens niet, Maar 't enkele in ons, dat oneindig is, beseffen.…

.' Lévi Weemoedt Het gestolen ivoor en goud gedompeld in extravagante paleizen liggen koel en baardig oud verwijtend naar hem te wijzen eenzaam en gebroken stikt hij onder water, zijn leed wordt uitgesproken in monden veel te veel later van beeld tot beeld verschuift het leed, dik het eelt, na een slangebeet ligt hij verkronkeld en…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…