67 resultaten.
leven sloop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 589 Een herfstblad, als een vleugel
is langs me neergestreken
De boom die in de lente nog
Icarus plannen had
toen hij zijn blaadjes plakte
zijn filigrijn vertakte
heeft nu definitief
het vliegen opgegeven
zo streeft de jonge vlerkenmens
met hemelwaarts elan
in flarden lakenzeilen
voorbij conventie's grens
gewichtloos optimisme draagt
zijn…
Liederlijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 819 Je wordt soms wakker met een melodietje
Vanochtend: ‘Weisse Rosen aus Athen’
Het werd een hele ketting, een aaneen-
Geregen potpourri vergeet-me-nietjes
Ze haakten met de staarten in elkander
En soms kwam één er dwarsdoorheengewalst
Die nam de sliert op sleeptouw onvervalst
Een polonaise van bruisend gemeander
Ikzelf, nog lang niet wakker…
waarden
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.374 Het moet me nu toch eindelijk van het hart
dat ik het leedvermaak van snelsonnetten
een wandluis vind die deze site besmet en
die cynisch mensen uitlacht in hun smart
Ik dacht dat dichten: rijm, vers, aforisme,
intelligentie zoeken is, geen escapisme…
dommer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 246 De politiek zit vol met rituelen
zoals 't vertrekken na een dure fout
maar volgens mij snijdt dit gedrag geen hout
wie fouten maakt moet helpen wonden helen
Wil je je schamen, goed, schaam je te pletter
maar ga de fout herstellen Donnerwetter!!…
Licht bericht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 583 Wees sterker dan de trekkracht van de tijd:
het jaar loopt af, laat niet de zonnewende
je zelfbeklag versterken tot ellende
en stop op tijd je cyclische verwijt
dat je het niet ziet zitten, 't is te zwaar;
je weet precies hoe 't oude lied gaat klinken
straks spoelt je zelfrespect door rook en drinken
weer naar het zelfgemaakte spook: oudjaar…
actie en reactie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 Je weet het best, wie anderen negeert
zal van de weeromstuit een stormvloed oogsten
van geldingsdrang die zich heeft opgebouwd
in deze genegeerde; 't zal ten hoogste
(dit psychologisch wapen) 'n handvol zout
en 'n busje peper in de wonden smeren
want veronachtzaming laat niemand koud
het zal de mening verabsoluteren
dat is hoe een miskende…
Stemming
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 124 Is er nog humor in de politiek?
Al wat men zegt wordt serieus genomen.
De stemming is er grimmig, en messcherp
wordt ieder afgerekend; grijze gnomen
bevolken 't parlement van 't kleine terp
dat Holland is: een kwelder aan de zee
waar het een kwelling is om in 't gesnerp
van heersende opinies, die gedwee
worden geabsorbeerd, te denken fris…
Segregatie Op Scholen (SOS)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 126 Een kind wordt in de status quo geboren
van eeuwenlang gekoesterd standsverschil
(want klasse is het punt, niet ras of kleur:
volstrekt onhoudbaar en irrationeel,
maar goed genoeg om de verdachte geur
van onderbuikgerommel te maskeren)
Elk kind komt binnen door de toekomstdeur
om ons de laatste versie aan te leren
van wat we van de goden…
Koppig?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 221 De Nederlander staat bekend als 'n strijder voor principes
maar ook als onderhandelaar en mens van de praktijk
vaak is er openlijk conflict tussen die attitudes
Nu wordt dit drama uitgespeeld hier achter de zeedijk
in een prachtig rederijkersstuk getiteld: "Dit bent u dus"
want ja, heel Holland staat in de spotlight: eten of geweten.
Is praktisch…
Goede Voornemens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 284 Vandaag is het de vierde dag
Hoe staat het met de intenties
Wordt het waar u op hopen mag
Of zijn het slechts pretenties?
Wat telt is niet de goede wil
Maar doorzettingsvermogen
Er zit een levensgroot verschil
Tussen iets doen en pogen
Men neemt zich zo gemakkelijk iets voor
En hoopt dat goede wil alleen zal werken
Maar wie beseft zich…
Getatoeëerd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 239 geëtst de zwarte lijnen
hult leed in gelooide huid
onuitwisbaar de diepe plooien
de tijd krijst het schreeuwend uit
scherpe naalden diep gestoken
pijn van ingebeten zuur
getatoeëerd voor het leven
getekend, niet meer puur
snorrend snijdend gaat het lijden
permanent in inkt gekrast
het bizar geweven kunstwerk
corrosie van voorheen albast…
IJstocht
gedicht
3.0 met 46 stemmen 26.662 Door albast blinkt de zon. De velden schijnen
Ons tegen met dezelfde gele glans,
Die ook op ’t hardblauw vlak aan de balans
Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen.…
Aphrodithe lief
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 322 stilletjes
tot rusteloosheid te dwingen
Ach, het is maar buitenkant
haar interieur voert strijd
met haar unieke duisterkant
Karyatides lichten zoutwit op
ondersteunen balken van steen
wachten op de definitieve bevingen
van Hephaistos, smid en hinkepoot
van een ondoorgrondelijk lot
De samensmeder verliest zijn blik
in de groeve van haar albasten…
Zij
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 164 late avond tot de vroege ochtend
Zij was de Lente en het feest
Zij was de vitale zon
die alle wonden helen kon
Zij was het roer
zij gaf je richting
zonder enige verplichting
Zij was de volle maan
schijnend in een idyllische laan
Zij bleef voor altijd in jouw leven
zonder de zeilen te reven
Zij gaf jou houvast
als een Aphrodite van albast…
Mooie woorden brakers.
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 777 De rijmelaristen
die de mooiste
woorden wisten,
over albasten borsten
dichten dorsten.
Nevelslierten
donkeren mijn hart
daarvan snapt dus
niemand nog een barst.
Luister mooie
woorden brakers,
harteloze
zinnen krakers,
gedichten komen
uit het hart,
o ja op hart volgt
altijd wel weer tart.…
JE
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 1.564 Die waasdromige blik in je ogen
oh, waar denk je toch aan mijn lief
je ontkent mijn striemend onvermogen
je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief
je in mijn armen nemend, stevig vast
vruchteloos kussend je lippen en wangen
je blanke borsten… witte bergen van albast
echter..je negeert mijn hunkerend verlangen
je wereld is een andere, ver…
Adembenemend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 324 “zij is als het schilderen van het lied
van de nachtegaal”
tussen eb en vloed
verloor hij zijn hart
de eb van zijn hoofd
de vloed van zijn lendenen
beschrijf haar jubelt de wind
saffierblauw haar ogen
stamelt hij als een dwaas
scharlaken rood haar lippen
als albast haar huid
haren zo zwart
dat met het licht van de zon
er een blauw overspoelt…
DE ZONDARES
poëzie
3.0 met 4 stemmen 617 O Heer, ik ken die zaalge zondares;
Het was mijn ziel, die wenend voor U bukte,
Die met haar liefde Uw minnend hart verrukte,
De nardus gietend uit albasten fles.
Ze ontwond in drift de slingerende tres
Der haren die haar teedre schouders smukte.
Slavin, die kussen op Uw voeten drukte,
Was ze aller zondaars zoete meesteres.…
O Liefde, Liefde
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.907 Zo moge ik zijn als dun albasten vaas,
Boordevol bloed van uwe rode wijn.
In ´t nachtehart als een weekgele schijn,
In donkere nis weerlichtende topaas;
Maar in de dag een levende fontein,
Die de dorstende haar zoet solaas.…
Dromenwever
hartenkreet
2.0 met 43 stemmen 5.238 het palet van avondkleuren
Zij geuren naar rozen en jasmijn
zoals je haar,
zoals je lippenrood,
dat de wolken openbreekt
Weet je hoe mooi je lied is,
de tere boog van je hals,
het verhaal van je zoete ogen
Weet je hoe de ontloken bloem
van je ontvouwde lichaam lokt,
hartstochtelijk en fel
In de waan van het dromenspel
verdwaal ik in albasten…
Rijk gemis
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.800 Als onwisselbare schat
Draagt de ziel heur rijk gemis
Door de bonte wildernis
Van de grote mensenstad:
Heel de volheid van haar hart,
Nardus in zijn broos albast -
O te liefelijke last
Voor dees markt van vreugd en smart!…
Land van liefde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 903 Vlieg op doorschijnende vleugels
naar het verborgen land
dat schittert
voorbij de weemoed
van je hart
Streel niet langer
de halmen
van je verdriet
de doornen
van vergane smart
die je pijnigden
eindeloos bitter
Hunker naar de plaats
waar vreugde zingt
de eeuwigheid danst
sluimerzacht
Wandel door de tuin
waar vogels albasten rozen…
Kindje
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.205 't Is of ik uw frêle zielke
tussen bei mijn handen houd:
Lijk albasten bloeme
licht uw teer gezichteke
en uit elk' azuren kijker
blikt een blauw gedichteke...
Kon ik vatten, kindje,
van die dichtjes ritme en rijm;
mocht ik, van uw broze wereld,
raden het subtiel geheim.
'k Durf u haast niet kussen...…
DE GROTSTROOM
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.148 En 't kromt zich over warrelrotsen henen
Waar elke traan, die viel, een traan verkoor
Om tot albast te worden en te schoor
Aan nieuwe smart, die kegels wordt en stenen.…
Duikerklok
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.759 ´k Glij marmerstammen langs, albast gebloemt; ik glij
Langs rozerood koraal naar ´t diepe dal
Tot op de bodem. Nu eerst klinkt geschal
Van ammonshoorn en turriliet om mij;
Nu zingt versteende bonte bloemenrij
Met zilverstem in zoete tonenval.
Een lichte trilling vaart de klokwand door,
Als stiet zijn rand op harde rots van steen.…
Ik hou zo van jou
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 2.610 en heerlijk lachen
met heel mijn hart
en…
mij zalig voelen
transparant zalig
En jij lachte ook
zo helder
zo zoet
want jij begreep
ik begreep
dat ik je graag zag
eindeloos graag
en jij mij
jij, m’n lieveke,
ma tendre aimée
En onze handen
vonden elkaar
in een tedere vingerkus
en wij ademden
gouden vlinders
albasten…
Passie
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.124 groen
Van lenteweiden, fris kreupelhout
Ontvouw je bloem, je lippenrood
Wees roos, laaiend vuur, branding
Naakte passie in een hete zomerdans
De windharp streelt, zingt, verkoelt
Ik zie de wolken in je spiegelmeren
Hoor de roep van de oerwolf
Aanschouw de dans van de kloppende cobra
Op het ritme van loopse drift
Bemin mij, zoetogig dier, albasten…
AAN DE JONKVROUW MARGARETA VAN RIJN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.304 Dat poezlig en gezield albast
Des blanke boezems, o, dat sopje
Van schapestremsel! lekker kropje!
Gij noodt een Engel zelf te gast.
Doch schoonheid, zonder pit van zeden,
Waar slechts een blote schors; nu zweeft
Een geest hierin, die leven geeft
Aan die volschapenheid der leden.
Wie plukt dees roos?…
Mijn haat
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.374 sloeg zij de zomerse bloemen mee af
Die lieflijk ontloken langs heg en vliet
En die zij mij nimmer nog plukken liet
Zij droeg aan haar boezem een passiebloem
Dat die bloem niet verwelkte dat was haar roem
En als ik haar smeekte om een koele dronk
Dan was 't of daar vuur in haar ogen blonk
En zij bood mij vol alsem, die nog in mij brandt
De albasten…
VREDE
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.184 Hij keek op, en toonde een aangezicht
zo mager als de Honger, als het Lijden zo getrokken,
en toch zo onverklaarbaar schoon met zijne grijze lokken,
dat men er van bewondering wel bij gekresen had
zo prachtig, lijk een vlamme door een oud albasten vat,
doorstraalde die verstorvenheid de meesterschap der rede.…