Alle inzendingen over Je stem wist nog nie

Ek het jou vlerke gemaak, jou gekalibreer, jou die ruimte beloof, maar toe jy die lug vat, het ek gehuil omdat jy kan vlieg, omdat jy my nie nodig het nie, omdat jou vlerke jou eie is.…

Toen hoorde ik de stem van Kok en wist, Dat ik die echt ontzettend heb gemist.…

het woord heb ik in mijn hart geborgen want ik wist dat één woord meer zal vertellen dan zinnen kunnen openbaren van af het begin en eind van alle verhalen, is de kern altijd hetzelfde- liefde, zoektocht en overleven- de stem heb ik om mijn taille gebonden zij is zicht voor blinden en verlorenen zij is redding voor wie het horen wil én van…

Dankie dat jy nou hier is, my ruimte egter nie binnedring. Dankie dat jy so verstandig is, gister tot nou, het ek jou só gemis. Skielik, handomkeer jy. In ‘n stilgraf word ek weggelê. Skielik is dit nie meer lekker, om my rondom jou te hê, as jy kil, saggies vir my sê : “ Dit was valsjare, in konfyt weggelê ...”…

Wat lewe heet, is net die op en neer as ons klein skuitjie al maar daal en klim; en wat ons sterwe noem, is niks nie meer as ons verdwyning op die gindse kim. Daar is geen dood.…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

Ik wist van niks. En wou het ook niet vragen. Waarom zo belangrijk? “Ja,” zei je, “Misschien wel de belangrijkste.” Hoe kon ik zoiets hebben gemist? Hoe kwam het, dat ik het niet wist? Toen begon het mij te dagen. Een voetbalwedstrijd. Daar ging jij heen. En liet mij natuurlijk weer alleen.…

Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

Je stond in tegenlicht daarachter een dalende zon jij had geen gezicht een stem en beweging maakten dat ik wist wie je was, hoe jij heette zo blijf je in mij besloten herhaal ik jou keer op keer de naam graaft zich in…

Wanneer krijg ik eindelijk die kracht zonder jou verder te kunnen leven jouw warmte te kunnen missen die jij me toch alleen kon geven? Wanneer zal ik jou kunnen zeggen kom, geef me weer die kracht maar dat valt niet uit te leggen jij had me helemaal in je macht. Wanneer kom ik van je los, ben ik vrij al had ik je nog zo graag bij me gehad…

Het is de week van Verdonk en haar branie, ook al zeggen drie imams: Nee, we ga-nie! Ayaan Hirsi Ali is in ieder geval veiliger behuisd, andere Kamerleden worden ook vaak verguisd, al kan het een kwestie zijn van nie-versta-nie… Het is de week van kleumende Slochtenaren die caravans bewoonden om kavels te vergaren.…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

Je stem donker van emotie vibreert amper hoorbaar de woorden die ik al wist. Je ogen donker vochtig glanzend, openen de diepte van je ziel. Gevangen in tijd zo zeldzaam, vangt de stilte onhoorbaar het kloppen van ons hart.…

ik heb jouw laatste dagen geteld op de vingers van mijn hand wij wisten wat zou komen verdriet groeide met het uur jouw stilte werd verstikkend en op den duur vulde mijn stem de kamer met het herhalen van jouw naam…

Ik wist niet wat me nog te wachten stond en stond genageld aan de grond; ik kon alleen maar hopen. De eerste zuigeling in ons gezin kwam goedgemutst de wereld in; zo ook haar beide zussen. We wisten niet wat ons te wachten stond; opeens liepen er tieners rond. Wat als ze wilden kussen?…

uit En horen,horen stem en stemmen En horen,horen een nieuw geluid: Licht als 'n veer veer als 'n licht En lente, lente...…

Dit wazz mijn negende… Nee ég nie… (hips)… je kunt me niet verleiden doe maar een sjpaatje want ik moet nog rijden.…

De Coalitie schreef; “een misdaat, ken nie! Getekent , Stan en Cartman, Kyle en Kenny.”…

Maar bij het indrukken van jouw nummer voel ik mijn handen trillen dus leg ik de telefoon maar weer aan de kant Maar als jij eens wist hoe jouw stem in mijn gedachten brandt...…

‘k Heb geen excuus -en in zijn stem klonk spijt- Ik miste wel de Jumbo’s om mij heen Ik mis nog meer, dacht ik, ‘k ben zo alleen en plots wist ik: ik ben mijn benen kwijt! Ik dacht nog snel: ’t is wel een handicap dat ik juist nu de benen niet meer heb…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

Een stem riep mijn naam zag niemand staan toch wist ik welke weg te nemen terug in het verleden waar schemer nog altijd strijdt het opnieuw doorleven de schaduw weerstaan dan alles achter laten ballast weg om door te gaan die stem bracht me ook terug plots braken wolken open waardoor het zonlicht scheen toen besefte ik dat schaduw voorgoed…

Kriebels in de onderbuik en een on- verdroten passie slaan hun vleugels uit. Onderwijl leggen woorden het af tegen driften die nauwelijks zijn te vermijden. Ongebreidelde transpiratie van warme lichamen tegen elkaar. En waar communicatie is gestoeld op een andere leest. Want onder de gordel telt het meest...…

Leven is als een onbegrepen oceaan. Mensen komen hier nu pas kijken, maar zijn eonen geleden al ontstaan. Kennis is maar een druppel. Begrip een korreltje zout. Zilt is alles wat we op aarde kunnen zijn. Dat kostbaar zout zit in onze eigen pap. Laten we daar samen van genieten gaan. Met edel bier en met heel erg goede wijn.…

De banken injecteren maar en pompen miljarden in de geldeconomie maar ik voel aan mijn water op mijn klompen dit kaartenhuis stort in, dit wordt 'm nie wie blijft vertrouwen op de AEX die eindigt straks met nada, nul en niks vandaar dat ik mijn boekhouder gebood zet alles bij roulette maar op rood…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

goed gevoel dat blijft tot aan dromen vannacht vertelt je stem me aan de lijn vertrouwen is een vriend warm, trouw en veilig genesteld in mijn aura, die komt er niet meer uit ingebakken vervloeit ze met die van jou je weet en wist het al en toch steeds nieuw ik hou van jou…

Kom nu slapen, maak een eind aan dat gedaas De dag is rond, wat valt er nog te rapen ? Vlij je naast me, staak je innerlijk geraas. De maan beschijnt de kamer dus mag het licht nu uit ? Ik zal je slapen strelen, ik wieg je gammele schuit. En nu we onder zeil zijn, -geen mens die ons nog schendt - komt Beëlzebub ons halen, hij die…

Een rode draad loopt langs haar been uit het kleine lijfje heen Daar staat ze met wezenloze blik terwijl de familie danst en de bruidschat winkt Wit is haar gelaat pijn doet haar hart geen kreun, geen traan... Hoe moeilijk moet het zijn, zo eenzaam te zijn...…