Alle inzendingen over De vlucht van Herman

Herman valt als 'n steen ik kan helemaal niet vliegen roept hij verbaasd; die stufvogel in m’n kop liegt als ik dat beest tegenkom.....…

Hij, Herman is 'n vaste vriend van Beatrix Zij leunt en steunt graag op hem Hij, Herman is de voorkomendheid zelve Je moest wel bij hem uitkomen Hij, Herman, anno 2021, 79 jaar oud Stabiel getrouwd met zijn man “Arrenmoedig bij mij uit te komen” Dat zei hij, Herman en verder zwijgt hij Gaat het nu lukken, het gaat lukken Met deze voormalige…

Gelezen op een Vale versleten muur In Vera een kerstkreet Uit de tijd dat Herman Er nog was - En de engelen zingen in koor Herman is er met de speed vandoor Vera: poppodium voor Undergroundmuziek, Oosterstraat 44, Groningen…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

door waarheidsliefde is herman bezetem en hij bespringt een koe.…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

Hij zegt dat hij alles mee heeft gespeeld, omdat hij het doorzag, de jokkebrok, dat hij nu nog als een gier van Herman steelt, is de sluwe streek van een oude bok. Herman stal ook, omdat hij junkie was, dus is het vast iets van rock 'n' roll, nu verzinkt Koos in een roddelmoeras of toch een moeras in zijn soul?...…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

In de omheining van het zijn sterven we iedere dag een beetje meer. Of het nu woorden of kleren zijn we trekken niet alles uit de kast. Laat ons de avond zijn waarin het kind mag verdwalen. Laat ons lachen als we huilen leer ons zeggen het komt goed. Leer ons met sterke armen dragen kijk daar is de werkelijkheid al.…

Wachten op geluk: lange treinen vol kansen – die voorbij razen.…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Ik weet nog dat ik hem ontmoette en hij mij nogal stug groette maar al snel waren er de verhalen over vrouwen, verleden pijn die zijn geschiedenis vertaalden toen ik naast hem zat en hem verder bracht dan hij zijn wilde Wilde nachten verbeelde ik en luisterend naar fouten die ik nooit moest begaan waren we zestig jaar verder in dertig…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

't is wel te doen zegt Herman Finkers ik wil hem graag geloven en ben sindsdien mijn training dus gestart…

Nooit zal u een leven meer in tel zijn, mijn licht, dat vlucht! - graan is mijn daad, een bloem mijn welzijn, mijn lot: een vrucht. ----------------------------------------- uit de 'Verzamelde Gedichten' van Herman van den Bergh (1897-1967)…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

herman brood een schilder schilderen? schilder ik met brood [Bijdrage van mijn nazaat Rosanne aan het kunstproject van groep 8]…

Het paardje reed zo klinkend met hoeven tinkellinkend al op de klinkerdijk. Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

Toen klopte aan de kamerwand een schuchter ijle zwarte hand 'waak op! ik ben 't! de Nood!' Ik zei, ik ken u al zo wel gij met uw grauwe zwarte vel, hoe? heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u…

De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan, heel bleek van wezen, kwam hoog, omhoge staan. Veel vreemde witte dampen die waasden alles weg, alleen matgoud van lampen glom, boven zwarte heg. Daar zong een teder meiske met kindje aan haar hand, een zacht en teder wijske door 't witte avondland. De zwarte en witte…

De koe die schurkte laag haar kop de gouden zonne scheen erop en op het zwart en witte vel en op de lichtglanzende bel, die rinkte, die rinkte zo fijn. Het dorp was naar de mis gegaan; het meisje liep maar zoetjes aan door 't groene pad langs 't korenland en voerde 't koetje aan haar hand. Het koetje trad maar lijzig aan en…

De slimme Herman wilde verspilling steeds vermijden. Zo wou hij wél een tafel, maar zonder onderzijde. Hij wist die niet te vinden. 'Ik vind', zei Herman boos, 'de onderkant van tafels volkomen nutteloos!' Hij verfde in z'n woning alleen het vensterglas, daar anders van de verflaag slechts één kant zichtbaar was.…

Herman is niet meer, maar zeker als ik ben, dichten doet ie boven ook, daar hebben ze vast een engelen- pen! Rust zacht Herman, maar niet te lang, schrijf gerust door want zo was je man!…

geen zwijgen verzwijgt meer wat elk weet van eigen woorden in de mond schilderij: horen, zien en zwijgen kunstenaar: Herman Brood…

De verwarming blijft koud, maar ze doet erg haar best -- Ze loeit en ratelt.…

Hooggeëerd Publiek we moeten sluiten Trapeze, tromgeroffel, laatste klap Een salto in de nok, zet u maar schrap Nog een keer dreigt de clown u nat te spuiten De acrobaat, jongleur, het slangenmens Ze buigen, uw applaus, dag Circus Renz.…

Ik heb een brief op zak, een zware last, Om namens de belasting mee te delen, Dat ze failliet zijn, tot verdriet van velen, Er is één troost, daar houd ik mij aan vast: Gelukkig zijn, vóórdat ik ben gekomen, De wilde dieren hun al afgenomen.…

Politici regeren onze wereld. De instincten van grote apen, regeren ons bestaan. Mensen, leid dichters naar de macht. Zij beseffen dat ook zij apen zijn, maar weten aan dat feit voorbij te gaan. Dichters zijn dienaren van de vrede. Dichters vertalen angst in heldenmoed. Dichters zijn ware populisten. Zij verlichten uw alledaagse zorgen.…