Alle inzendingen over dwazen

Ik hoorde tot die stomme stoet van dwazen, die mateloze maffe minderheid. Maar dat hoort allemaal tot het verleden. Want mijn besluit staat vast: ik minder heden!…

als ik jou redden zou uit een brandend huis een vastgevaren schip je redden zou van de jankende hond in zijn veel te kleine hok van verdrinking of bloedzuigende dazen en dwazen als ik jou redden zou uit een ivoren toren maakt me dat tot je bevrijder of zal ik je bezetter zijn als ik jou redden zou…

Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Ik benevel ze, strekkend tot dwaze taal. Druppels rollen van mijn tong. Beelden dansen op mijn iris. Ik omarm de kou en dompel mij onder in de sneeuw van het onbeschreven wit.…

Please God, het is wellicht een dwaze vraag, maar God..., ik leef zo graag!…

Ik ben de man van geheimen Die iedereen kent, Maar niemand kan mij vinden Door tijd die went, Ik ben de vraag Op het antwoord, De stelling Van het leven, Zelfs zoals ik Door dwazen sta beschreven, Zij mochten en morsten En staafden wat af, Ik ben de waarheid, Die je mee neemt in het graf…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

Ik glimlach soms om eigen dwaze streken maar ook om die van anderen wel ooit; ja daarom zijn wij mensen hier gegooid om toch maar weer elkander aan te spreken. En zij we bot of scherp, heel dicht of open we moeten saam op deze aardbol lopen.…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

ik heb de tonen op palet maar het geluid schildert geen beeld wat ijle kleuren zonder horizon verwijlen in een flard muziek er is geen melodie die in pastel nog vorm kan geven aan mijn vluchtig leven een dwaze muzikant die schilderen wil in tonen op het doek klinken beelden uit zijn hart en hand…

'n wijnklimaatkast, waterproof tv om 8.00 uur opent Bijenkorf de deuren waarna u weer bh's kapot kan scheuren want anders loopt een ander er maar mee maar ik begin me toch wel af te vragen wanneer 't al die dwazen eens gaat dagen…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

de ploeg merkt niet dat de aarde in asfalt overgaat hij ploegt met slechts meer lawaai voort de vis hapt zo lang hij kan naar adem als hij tegen wil en dank op het droge belandt de wanen van de dwaze held botsen op de werkelijkheid niet voor de dolende ridder op de rand van de slaap wordt alles even anders…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

carnaval viert zichzelf in de verwrongen lach der dwazen vertoont een gelaat dat eens per jaar nauwelijks verholen eerlijk lijkt onthult het masker dat afgezet de val markeert van het fatsoen raapt zich samen als hoopje ellende het viert zichzelf de eerlijkheid toe…

hoge heren dwaze dames hoge hoeden lage gemoeden vage lachjes lage drachtjes moordende monden gecamoufleerde wonden strelende stemmen verborgen klemmen uitgestoken klauw teruggetrokken hand slapende geestelijkheid feestende eenzaamheid.…

Ik zou je graag dit geven, dit wat ik niet kan, Door schemerluchten omgeven Als de zuurgraad van mijn behang, Door de tochtigheid van dwazen En de vochtigheid van glazen, Meestal na die drang Ik zou graag met je delen, dat wat ik niet kan De waarheid in vele facetten Als de zoete muren van mijn gevang, Samen verblijven in een gouden kooi…

Dát worden nog eens dolle dwaze dagen. Als men elkaar de kop heeft ingeslagen, kan wat nog overeind staat naar de sloop. Het gaat ons in geen 100 jaar meer lukken van deze kale kip nog iets te plukken. ---- Verkoop van Griekse staatseigendommen moet 50 miljard Euro opbrengen…

in mijn slaap voltrekt zich een stille storm in vertraagde tijd mijn geliefde vliegt naar de sterren van de dood voorbij de zwarte lucht mijn oude ogen dwalen naar de dwaze wegen die we gingen roerloos reis ik met je mee we dachten dat we voor altijd voor altijd zouden we zijn…

Er zijn nog steeds geen dagen dat ik niet meer met je spreek nog altijd dwaze vragen waarom jij toen bezweek Het landschap wordt wel lichter nu zacht de tijd verstrijkt ben nu een and’re dichter vreemd hoe een dood verrijkt De waarde van materie vermindert elke dag vooral nu ik veel meer zie in elke blijde lach.…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

Soms willen gevoelens zijn als dwazen. Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

Zing een tralalaatje maak een dwaze sprong. Jubel een hoeraatje draag je hart eens op de tong. Knipoog naar de krantejongen zwaai naar die oude man Zing de tonen uit je longen Laat weten dat je zingen kan. Een gulle lach voor ieder die u ziet. Weet dat het echt mag: Leef en geniet.…

(vrij naar Nijhoff, 'Het lied der dwaze bijen')…

natuur er om sprong willekeur dateert evenementen door onontkoombaarheid echte hypes en trends lijden gelukkig niet onder dat futiele onderscheid in de wildgroei dit jaar spant economische commercie veruit de kroon mammons met coaches hielpen met bitcoins veel mensen aan en uit hun droom er was spanning genoeg in een wereld vol dwazen…

Een geur van hoger honing verbitterde de bloemen, een geur van hoger honing verdreef ons uit de woning. Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen, ried ons, ach roekelozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekelozen, naar raadselige rozen. Ver van ons volk…

nu lach je om zo'n oude man als ik een oude man met malle dwaze wensen een sentimentele oude dwaas dat heb je met die oude mensen jij lacht je mooie tanden bloot in een onbevangen leven en ik denk bij iedere nieuwe dag, ben ik meer dan gisteren gaan beven jij geeuwt en slaapt je zorgen weg ik peins en ik kijk naar je gezicht en als je…

soms voel ik me kabouter in het grote mensenland ja ik ben stouter omdat mijn zonde hun dimensie niet kent zij reuzen in stappen wieken met armen om de hemel te vatten graaien met vingers hun hebzucht bijeen voor ons is er slechts steen en been wij klagen in klein paddenstoelen een kring en voelen ons fijn in een wereld vol dwazen…

Over drijfveren gesproken oneindige momenten, druppelmania en ongelimiteerde natheid, druipsteengrotten onder kletterde daken die doldraaien door ongecontroleerde dwaze wolkendromen.…

Je hebt GROOTVADERS en je hebt gróte vaders je hebt OUDE vaders en je hebt jónge vaders je hebt vaders die er niet om geven en je hebt vaders, die er álles voor doen je hebt adoptief vaders en dus ook stiefvaders, je hebt pleegvaders en je hebt dwaze vaders maar wiéns vader ze ook zijn het is voor álle vaders vaderdag…