Om me heen een hoge muur
Gewapend beton er boven op
Altijd lachen, zonder vuur
Mijn wereld staat op zijn kop
Steeds stoot ik op onbegrip
De ganse dag speel ik toneel
Mijn leven is een videoclip
Heel onecht voor ’t merendeel
Mensen zoeken zelf vertier
Hier bij ons in het café
Denken enkel aan hun plezier
Of brengen hun eigen zorgen mee…
Vier maanden zijn reeds vervlogen
Vier maanden, door verdriet gebogen
De sterke vrouw die ik vroeger was
Zit nu gevangen in een harnas
Met een masker voor het gelaat
Handelend als een automaat
Glimlach hier en grapje daar
Beter dan de beste huichelaar
Heel erg bang om alleen te zijn
Met een hart van porselein
Gebroken, maar het klopt nog…
Wat verheug ik me weer op morgen
Want dan mag ik voor je zorgen
Twee dagen zal je weer bij me zijn
Twee dagen lang vol zonneschijn
Je fleurt me op heelder dagen
Je komt de spoken weer verjagen
Je blonde krullen en je lieve lach
Doen die verdwijnen als bij toverslag
De ganse dag vol van gebabbel
Een groot papier met jouw gekrabbel
Ook al…
Start nu maar de machine
Laat de motor draaien
Volledig vol met benzine
Nog even handje zwaaien
Daar gaan we weer
Voor een dagje toeren
Gezwind in het verkeer
De wind ’t gezicht beroeren
Langs de akkers en de weiden
In de schaduw van het bos
De chauffeurs die ons benijden
Op de wangen een koele blos
Stoppen voor het rode licht
Dan…
Bloesem
Bomen met een koningskroon
Weg is de koude winter
Donderslag
Stormwind strooit bloemblaadjes
Een enkele hagelbui
Boterbloemen
Witte madeliefjes in de berm
Stuifmeel in de lucht
Zonneschijn
Wolken drijven langzaam voort
De lente is gekomen
Vriendelijkheid
Een groet, een hand omhoog
Mensen lachen weer…
21 Jaren heb je in mijn hart gelegen
Je was volwassen maar kon er niet meer tegen
De ene relatie na de andere liep stuk
Jij dacht dat je niet geboren was voor geluk
Je was ontgoocheld in zovele dingen
Je had geen zin meer om te zingen
Over hoe mooi het leven wel kon zijn
Want dit leven bezorgde je enkel pijn
Wanhopig op zoek naar liefde…