Vier maanden pijn
Vier maanden zijn reeds vervlogen
Vier maanden, door verdriet gebogen
De sterke vrouw die ik vroeger was
Zit nu gevangen in een harnas
Met een masker voor het gelaat
Handelend als een automaat
Glimlach hier en grapje daar
Beter dan de beste huichelaar
Heel erg bang om alleen te zijn
Met een hart van porselein
Gebroken, maar het klopt nog voort
Slechts het ritme werd verstoord
Waarom mij nog druk gaan maken
Over zovele onnozele zaken
’t Mooiste in mijn leven ben ik kwijt
Mijn lieve dochter, mijn kleine meid
Men zegt: Haar kindje is er toch
En je hebt ook je prachtzoon nog.
Verdriet wordt zachter, tijd heelt de wonden
Maar ik heb die tijd nog niet gevonden
Ik mis haar meer, nog elke dag
Haar blik, haar stem, haar schaterlach
In donkere nachten en bij zonneschijn
Voel ik enkel nog die vreselijke pijn...
Geplaatst in de categorie: verdriet