45 resultaten.
De wagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.617 Kom, de sluier omgeslagen
en het al omhullend kleed:
buiten is de wonderwagen
met zijn driftig hart gereed,
om ons ruimten in te dragen,
wijder dan waar ‘t oog van weet,
Kom, ons beelden te vergaren,
later weer in droom begroeten
morgenweelde te bewaren
in het sneller-jachtend bloed,
en het leven in te varen
en de bergen tegemoet.
Kom…
De Schutsluis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 781 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
De Beek
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.136 Van de hoog omgroeide toppen
naar de vlakte, - als uit een kreek
van geheimenis en duister
en verborgen koelte, - bleek
en onzeker in het krieken
van de morgen, vloeit de beek.
Rusteloos, - alsof zij, telkens
weifelend, zich vergewist,
dat zij niet al van de aanvang
in het volgen zich vergist
van de haar bestemde voortgang, -
doolt…
De Zeewind en de Landwind
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.071 De zeewind komt, een blonde schone,
de verten toegesneld van 't land.
Ze wil het scheemrend blauw bewonen,
dat oprijst uit de waterrand,
het onbekende gaan verspieden,
dat in ravijn en dalkom schuilt,
en 't nog verhulde der gebieden,
waarop de morgennevel druilt.
Ze komt, de wadem op de wangen
die nog iets ziltigs in zich houdt,
van…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.354 Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden.
Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven…
Zwarte hoofden
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.881 Ik houd zo van die lage palissaden,
die van de kust de grote zee ingaan,
alsof veel mensen van de oever traden
en tot hun schouders in het water staan.
De zee, het strand, de lucht, alles is wijd
en breedgebouwd en krachtiglijk grootmoedig,
maar zij alleen leven in nederigheid
en praten niet, maar waken, trouw en goedig.
Dronken van stervensrode…
De Kust
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.453 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid…
De zomerdag
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.378 De zomerdag, onder zijn dak
van licht, en met zijne uren,
die onafzienbaar diep en strak
in de uitgestrektheid duren,
staat hoog over de kalme zee,
over die koele, zilte
bezonkenheid, van ree tot ree
vol zonneschijn, vol stilte.
Het water, in de middag zwaar
en rimpelloos gelegen,
is als een loden loomheid…
Molen op Tessel
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.413 De grauwe reus die, gans een bezig leven,
tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend,
staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven
en stevig op zijn stenen fondament.
Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude
beplanking, is verschrankt en uitgeteerd
en staat, ternauwernood bijeengehouden,
nu in de wind verwinterd en verweerd.
‘t Armzalig…
De ploegers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 617 De trotse paarden trekken
het glimmend ijzer door den grond
en doen met kluiten, mals en rond,
de akker zich bedekken.
Eén man staat aan de ploeg
en één ziet, dat het recht gaan zal,
en beiden hebben zij aan al
hun aandacht niet genoeg.
Dan komt het tot een draaien,
de wijde zee van klei weer in.
De paarden houden even in.
De lange manen…
Winterhout
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.690 Alom, aan de ronde zomen
van het rustig vergezicht,
aan de lage damp ontkomen,
aan de oever van het licht,
achter 't levendig gewemel
van de daken, op het goud
van de uitgespannen hemel
opgericht, is 't winterhout.
Hoog over de lege tuinen
staat het, zuiver afgerond,
met zijn vederige kruinen
op tegen de avondstond,
met zijn neergebogen…
Tulpen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.635 Gij die, op uw steel gestegen,
schijnt te zijn uit zon gedegen,
die met uw doorvlamd gewaad
Drachtig in de velden staat,
gij die, nog in 't morgendomen,
tegen vroege-voorjaarsbomen
ijl de verten bloeit en brandt, -
in de verten van mijn land,
in de verten, waar de scholen
witgedekte wolken dolen,
waar de wereld in het rond
uitligt aan…
De mist
poëzie
4.0 met 64 stemmen 2.725 De mist, onzeker,
dan grauw, dan bleker
hangt om ons heen.
De schim van stranden,
van lage landen,
verzonk, verdween.
Wij turen, turen
door eenzame uren
en dan, een wijl, -
als vanuit dromen
tot ons gekomen, -
verschijnt een zeil.
Wij zien, - een rimpel
in 't licht, - de wimpel
hoog in de mist
voorbij ons drijven.
Daaronder blijven…
De vulkanen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.593 Als donkere onverganklijkheden
Van stilte, als werelden van rouw
Tussen het uitgestrekte blauw
Des hemels en het land beneden,
Als onweerstaanbaren, die tot
Het eeuwige zich intocht banen
Vanuit het schamele aardse lot,
Staan boven Java de vulkanen
De regen ruist
en ritselt om hun zijden,
De schemer huist
Om hun gestalten heen,
Boven het…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.282 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden…
Geboortestad
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.817 Is dit mijn stad? De welvaart is voorbij,
De schepen liggen rottend in de haven
En door het touwwerk vliegen zwarte raven:
Het is gedaan met vloot en visserij.
Waar is het volk van dit verlopen tij?
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan…
Rotterdam
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.769 Te Rotterdam ben ik geboren
onder de adem van de Maas
en liep in mijn eigen stilte
te midden van het straatgeraas.
Van zwaarbespannen sleperswagens
ben ik er passagier geweest.
Door heel de stad heb ik gezworven
maar aan de kaden toch het meest.
Daar lag aan de stoet uit aller streken
de klipper en de keulenaar,
het driemastschip, zijn tuig…
Het lijsternest
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.482 Een lijsternest, onder mijn dak,
Had zich tot een gezin ontwikkeld.
De moeder, geel en bruin gespikkeld,
De vader in zijn effen pak
Vloog af en aan, dat het de jeugd aan niets ontbrak.
Maar toen de morgen was gekomen,
Dat hun de ruimte daar te nauw
Werd, en zij naar het verre blauw
Des hemels hebben koers genomen,
Vond elk zijn richting, vliegensvlug…
Soerabaja
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.510 Onder de bruggen van Soerabaja
slingert zich donker en diep de rivier,
en door zijn straten, en door zijn stegen
wringt de verdichting zich van het vertier.
Driftige motors, versleten karossen,
bellende trams, een bestendige drom
van al wat ratelt beweegt langs de wegen,
en komt langs andere wegen weerom.
Daar tussen door gaan de plechtige…
Weldaad
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.527 Onbeschrijfelijk weldadig
is het, uw genegenheid
in ons innigst uur genadig
over mij te zien gespreid,
is het, in de kalme landen
waar gij zorgend zijt, te gaan,-
is het, aan de wijde stranden
van uw klaar geluk te staan.
In de stilgelegen dagen,
waar het leven mij gebeurt,
heeft uw licht in mij gedragen,
ieder ogenblik gekleurd,
mij verhelderend…