Ochtend
Liefst hoor ik het geritsel van kleren
als zij opnieuw de vorm aannemen
waaruit liefde hen gedurende uren verdreef.
En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt,
de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen.
Liefst hoor ik het geritsel van kleren,
als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt
en de glazen toekijken hoe het licht
zich opdringt aan de ramen.
Op zo'n ochtend zal het zijn dat zij,
van wie wij de uniformen niet kunnen raden,
zullen komen zeggen: jullie gaan mee.
-----------------------------------------
uit: 'Dichters van nu', 1992.
Inzender: MK, 18 augustus 2022
Geplaatst in de categorie: geweld