Vera’s glimlach
Het mutsje is wat scheefgezakt
maar siert haar smalle hoofdje rood
kan slechts gedeeltelijk verhullen
dat er geen haren onder krullen
het onbedekte schemert bloot
De chemo liet de lokken vallen
blond dwarrelden ze op de grond
en in het duister van de nacht
bidt hoopvol kleine Vera zacht
Lieve God, maak me gezond.
Een bont geschminkte ClinicClown
verdrijft met grappen even de pijn
Vera’s ogen glanzen groot en fel
glimlachen hem een dank je wel
voor de warme stralen zonneschijn.
En de ClinicClown pakt zijn gitaar
speelt voor haar alleen een wiegelied
vol zoete strelende akkoorden
die teer liefde voor haar verwoorden
en klagend huilen van verdriet
Ongeschminkt las hij in de krant
zwart omrand en klein geschreven:
“Vera`s glimlach is gebleven
als glans voor elke nieuwe dag
wij vergeten nooit haar lach”
Geplaatst in de categorie: afscheid
Heel ontroerend t gedicht, ik ken deze 2 kliniclowns maar al te goed, vanwege het verblijf van mijn zoontje in AZM. Leef met jullie mee.
Een van de meest mooie, aangrijpende, gedichten die ik ooit heb mogen lezen. Tranen in mijn ogen.
Dat Vera's glimlach nog steeds in je hart voortleeft, is mijn wens voor u.
Vers's glimlach krijgt van mij een 10
Hoop dat ze het bij de gedichten plaatsen,
dit is het waard!
Het heeft iets.. iets ontroerends!
Ik heb net ook zelf een gedicht ingezonden,
voor de eerste keer, het heet Zonder Woorden,
en staat in de categorie Afscheid,
maar dit is echt een heeel mooi gedicht!