De bunker
Motregen aan zee, een koude morgen,
de grauwe kop van een bunker.
Telkens dat beeld in hetzelfde licht.
Nooit dichterbij of uit een andere hoek,
zonder verhaal, droom of herinnering.
Een teken? Maar waarvan? Hoe kom ik eraan?
Geluidloos duikt het op, achter iemand
met wie ik praat, of in de tuin
tussen bloemen, het bevriest de glimlach,
legt de hand stil op het papier,
verdwijnt weer snel en laat geen sporen na.
-------------------------
uit: Tirade, nr. 200.
Inzender: jw, 4 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: emoties