Alle inzendingen over grauwe wereld

Een wijde wereld wentelt zich in het grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen maakt de wereld zich op voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren. Maken de rivieren zich op voor kruiende ijs. Het groen is reeds gevallen in grote getallen. Onder de bomen tovert zich een waar kleurenparadijs.…

op de einder van verwachten langs wolken grauw en regenstormen krommen schaduwen in mijn hand zuivere klanken in tweeheid gedeeld waaien dovend als was ik terug het stille kind, gestraft ergens buiten de wereld want waar begint of eindigt pijn als lijfstraf van leven van liefde wanneer stilte niet meer zingt of neuriet…

Een blik, een woord, een lach, een zoen Vlinders fladderen, harten zwellen op Het gras is blauw, de hemel groen De wereld staat op z’n kop Dagen van stilte, gevolgd door gesnauw Roze wolken spatten uiteen Op slag is de wereld donker en grauw Twee gekrenkte zielen, beide alleen Hoop en wanhoop, geluk en verdriet Bij vlagen murw geslagen…

Ik kijk door het raam naar buiten en zie de wereld grijs en vaag, getemperd licht valt door de ruiten, bedekt met een vuile stadse laag. Het grauwe uitzicht deert mij niet, een zonnig beeld vind ik overdreven. Dat ik juist in deze stemming geniet, is die glazenwasser daar om het even.…

Raak ik je aan de wereld kwijt. Verse aarde de eeuwigheid.…

aangeraakt als in een lieve lach hoe wijs is de wereld in haar afscheid van de dag…

’n zware kroon of van die wilde takken Het is alsof de wind ze telkens weer wil pakken Een bos hout, samengebonden op je kromme rug Scherp afgetekend tegen de grauwe lucht Donker en grauw, heel ongerust Er komt vast onweer opzetten, schuilen en beter opletten Maar niet onder de boom In een greppel, heel gewoon Donker en grauw, flitsend…

Een onheilspellend stil lag in ‘t land angstig kropen dieren in ‘t veilig hol ‘t Vagevuur bleek echter niet coulant alle aardbewoners betaalden hun tol Toen brak het grauwe gedonder los bliksemschichten leidden hun hel in Heel de wereld naderde ‘t total loss almaar meer bleek ‘t het eind begin Grauw gele lucht verlamde ‘t land sinistere…

Toverhazelaar nu alles kaal en grauw is bekent hij kleur…

De school is nu een kerkhof Dankzij de idiote terroristen Kindergezichten grauw en ogen dof Door iets wat zij niet eerder wisten En de wereld kijkt mee en voelt haat Leg ons uit wat jullie wilden bereiken Waarom zijn zoveel mensen geschaad Waarom al die onschuldige lijken.....…

Ik vang de wereld op met lege handen, de zwaarte grijpt me naar mijn strot, mijn adem breekt en wordt bot.…

in de stilte een meeuw grauw het wolkendek gesloten door de wind verstoten een tinteling van licht berouw door de wereld die ontvouwt voor de tranen eens vergoten is hij in lucht gesloten alleen wolken die hij aanschouwt in het geheugen ochtenddauw diep in de veren gestoken nog verblind door smok zoekt helder en bouwt een vogel vlucht…

Een hemelse glimlach siert een bleek, grauw gelaat vochtige ogen staren in een denkbeeldige wereld vol dromen, beelden en kleuren steeds langer zoeken wanhopige vingers krampachtig houvast in de bevrediging die het vergeten voedt het verlangen om oneindigheid maakt de geest krankzinnig verhitte gevoelens branden in gepijnigde…

geen bloed voelen stromen zo bleek als vaal katoen mijn bed niet uit te komen geen fut om iets te doen volledig hol van binnen als een lege batterij soms even buiten zinnen de wanhoop heel nabij mijn passen voelen zwaar het eten smaakt me flauw ik leef als een kluizenaar de wereld kleurt zo grauw ik wil niet langer lijden dit doet…

grauwe wind grijpt parasollen regen valt als blad de regen kleurt de straten watergoud binnen hangen hoog de lampen boven een piano en een drummer hun doorgerookte stemmen gaan aan ons voorbij een hand glijdt langs een rug de wereld hangt op warme billen vol van bier en rode wijn er wordt uit volle borst gezongen als in de late middagdienst…

Tijd van verwachtend komen hoop op verbetering voor vrede vriendschap in mijmerend dromen stil verlangen naar begrip dagen steeds weer eender troosteloos en grauw in wereld vol materie afgunst haat en nijd geef de vrede ban de strijd laat het licht weer schijnen er komt nog zoveel tijd ieder tot steun te wezen in een samenleven die…

Gans de wereld liep in het verloren, alles dwaalde, wemelde en het zocht vergeefs zijn plaats, lichamelijke sporen, maar de tijd had het slechts dood verkocht. Elke zang zonk weg in het grauwe krocht. Alles van waarde is gratis. Ik geef voortaan dus maar mijzelf weer prijs en streef als iedereen het zachte sterven na. Voel je mijn klank?…

in het grauwe ochtendlicht blijken de nachtelijke sterren te verbleken nu alles toch heel anders is dan het aanvankelijk heeft gebleken ben ik blij dat ik mezelf nog heb terug gevonden wijzer zonder vragen over dan het aanvankelijk heeft gebleken nu alles toch heel anders is blijken de nachtelijke sterren te verbleken in het grauwe ochtendlicht…

er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw opnieuw de gekende pijn als iemand, die beweert een vriend te zijn onbetrouwbaar blijkt zijn vlechtmatje vertoont een afwijkend patroon pas nu ik afstand neem zie ik berekening er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw .…

een grauwe morgen haar lichtblauwe rugzakje en een ronde lach…

kikkerbilletjes bibberen in de blubber grauwe reiger spiedt…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

buiten grijs en grauw geen zonnestraaltje te zien een novemberdag…

we verlangden naar het zomerlicht de grijze grauwe dagen verdreven ons als vanzelf naar een witte winterslaap geluidloze vergeten dromen waarin tijd en ruimte waren uitgeteld geschenken uit de hemel vergeten zijn het benarde grijs en grauw de eindeloze ijskoude nachten het verlangen naar het zomerlicht…

over de velden liggen grijs grauwe sluiers luchtig gedrapeerd…

Grauw verdonkerd hun ziel. Transparent doorschijnend.…

De natuur verliest Alles grauw en donker hier Dom waar men voor kiest…

Weilanden zien grauw van mist, hier en daar glimt wit van zilverreigers.…

In de bonte berm wuiven bloemen vrolijk naar een grauwe passant…

nog zo grauw Ik vind altijd mijn troost bij jou De hardste waarheid wordt verzacht Als jij maar naar me lacht…