Alle inzendingen van wimper

In mijn wieg oefende ik in de start “De halve winst” zeiden de volkse monden, lippen die de waarheid binnen de lijnen dwong Vader schreef de regels voor de zege las ze voor op de toon van een bitter sprookje Alhoewel ik zelden kon wat het beloofde. Ik voorspelde mijn gal en val. Geprevel. Bij de meisjes waagde ik weinig Hun sier schetste ik…

Toen was ik een wankel veulen Toen ik snuffelde aan wie en wat, aan wat een merk in mijn vacht brandt. Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt. Zij liet het licht los op mijn netvlies, ketende de vragen aan mijn enkels. Ze woelt zich bloot terwijl ik jank, de eenvoud van haar boezem vraag. Toen werd ik een jongen en mijn…

Met een vacht die knettert Op poten van een luipaard, bespatte flanken, Ontsnap aan haar klauw! Een driftig dier, een vrouw of een gevaar? Haar tanden raken mijn vezels, Haar koorts besmet mijn lachend bloed, Zij staat in mijn oor te hijgen, tropenwind. Zij haakt de poten in mijn heup en hals. Volgzame prooi, gebeef van verlangen. Verfrommeld…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte. Zij op het dek verbijt…

Gif verlamde haar vlotte spieren Schuimbekkend versteef ze De duivenmelker verleidde haar met malse brokken. Ik klemde het karkas vast, streelde de vacht. De kop kriebelde mijn hals Met de tong tussen de tanden. Een bloedvlek op mijn schouder. Ik danste een brede wals om de rouw te vergeten. Haar staart wiegde over mijn buik. Vroeger rende…

Een dor karkas ligt in het zand. De zon haalt fel uit. Gieren drijven snavels in bloed. Besmeurde halzen slikken het. Zij woelt onder dons, veert recht met koele slapen, even het roerloze gelaat van een pop. Zij vergrendelt het vertrek, spant ketens met dikke, stalen schakels. “Ik zit op rozen, milde handen zullen mij liefkozen, demonen…

Jij schenkt me iets, mijn schat, terwijl wij verdwalen in de kolken van onze planeet. Onze dagen zullen lengen en onze haat zal overbodig worden. Maar ik vermoed een lichtpunt, hoe simpel, dat ik jouw bloed met mijn geschenken kan roven. Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes. Je draait en…

Uit het dommelende donker klimt de stilte. Ze haalt ons in, sluipt naar de enkels. Een snaar trilt, een milde klacht. Schichten naderen en wij vouwen dicht als bloemkelken in de schemer. Later nog minder, de vederlichte last van een handvol dagen, de kale gewaden Van de rust in deze statige nacht. Vrienden geven zich nooit over. Wij vouwen…

Stom is zijn gebed met een drang naar blind vernielen. Hoe het begon? Regen in het hart en luid, luider geratel. De achtergrond: Het puin met de dolle honden, ze jagen hun staart na, knagen aan een mensenschedel. Smeltwater dat van de berg stort, zo woest. Maar stom is hij, woestijn en zeebodem. Hoe het begon? De vonken spatten uit een…

Het vertrek verrast je in een oogwenk Ergens in december wanneer de dag twijfelt tussen ontwaken en de sluimer van paarse lucht. Wanneer men een slordig zeil hijst Met slingers en handen die wapperen naar haar. Alhoewel ik toen huiverend over de reling leunde. Verdraag ik de ruis, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg je en…

1 Regen geselt het dek, de vermolmde sloep die naar het lis drijft. het anker gelicht, En het verheugt ons hoe de oever in de stroom valt. Regen die de visser verjaagt met een lege fuik en aas dat wemelt Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten ‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij. We dralen langs het grint. jouw hemd toont…

De groene gangen wachten nog op gasten met strikken en bonte linten. Ze zullen de feestroes vangen in gedachten. Op het parket danst de steile ober, wanneer een naald in de groef valt, tonen zwellen. Hij boekt een trip voor oktober naar het zandig land, de waterbellen. De gasten dwalen door het dorp, Ze schaven hun handen, wagen een worp…

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er rot hout, groeien er koralen op de mast, de oude glorie ligt aan diggelen terwijl zijn tranen vrij biggelen…

1 Zij, half beneveld na het feest, zwierig op glad parket waar een schoentip een scheen raakt. Fijne vlechten worden de sluier voor haar iris, gebroken door de rook. Dansers liggen in hun overvloed, een half legioen dat de roes uitblaast in een lichte slaap, een haastig hart. Het hoofd rust op de handpalm terwijl de nuchtere jongen de…

De vriend voerde het woord: de helft verzonnen, de rest gelogen. Het bos, de slagvelden van steen en kunstgras had hij veroverd met listen. Ik geloofde in die snedige stem, mijn tong was een knecht. Oren verwarden beloftes met bedrog, getroffen door bewondering. Zelfs de grap drong niet tot me door toen hij zei: “Mijn oma was gevechtspiloot…

Als zij vertrekt wil ik woestijnzand horen Zij wordt de zon die mijn vleugels smelt, druipend in de aders van pijn. Elke adem, stromende wind, gaat van hier naar haar. Ooit keek een mens fataal door mij, een druppel die mij uitsleep in één val. Ze keek met regenboogkleuren, trof de held, de moed waarmee ik zei: ‘Er was eens’ Er was slechts…

Zij is fraai in haar hoogrood kleed. Zij huppelt langs klaprozen en haar kleed ritselt. Er hangt een stiekem verwachten. Met geile ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest. Hoeveel jaren hebben haar gebeten? Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen, in haar hinderlaag want ik word een mikpunt in de luwe stilte. Voorbarig samenkrimpen…

Hoor het gisten van de zwellende vrucht. Het bloed popelt ook in mijn buik Maar een geluk vind ik daar waar mijn oor ligt, geplet tegen een naakte navel. Jij gloeit van trots. Jouw mond halfvol kruimels Jouw malende mond verwijt me en ik drink die speelse prikwoorden, (kloothommel wordt een kriebel) terwijl het prakje de sprei bespat.…

Meisjes gniffelen in hun kraag om de stoere jonge heren, hun kleren in warrige plooien. Ze spelen haasje over en uit halen de moed uit hun fladdermouwen meterslang lint van de goochelaar Groezelige dwergen. De jongen bukt voor de rokken, kleeft een spiegelscherf aan de wreef Zij nog te groen van schaamte, te kaal in de liezen. De volgroeide…

Met mijn dorst trap ik op jouw hielen, hijgend in de kraag. Mijn tongpunt proeft een romige dij. Wijn en brood vegen we van tafel, ik hap naar jou: de geur van nat zand en een zucht bereikt me. Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval. Of de maag die krimpt na de schrale oogst…

De stroom fluistert in de slijtende bedding Grashalmen parelen in een nevelsliert. Sneeuwtoppen in licht Maar de val staat gespannen met gapende kaken. Een krijger met de tanden bloot. Het lijf in een rauw kleed gewikkeld, Herfstbladeren rondom. Onder het gewelf hangt hij aan een tak. Een bloedspoor koelde en stolde op de tong. Benen strak…

1 De stad dwingt hem sprakeloos op de knieën Onder de hoge ark, naast de Egyptische naald Op de tombe van een soldaat zonder gelaat Alsof de stroom fluistert: Je moet mijmeren binnen mijn grenzen tot de verveling jou tot daden dwingt. Hij knikt zonder de weigerachtige zucht, of het hoofd zinkend in de schouders. Ze bliezen bijna de wazige…

Langs een rivierbocht wandel ik. Iets besluipt me, Een gevleugelde draak die grolt in de schemer. Geritsel in het riet de lage maan die in een muil straalt. Het verbaast me hoe ik gezapig naar de dampende tong staar, hoe mijn spotlach verdubbelt. Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult. Hij blaast vuurtongen naar de diepte slijk glanst aan…

Al een hoogrijpe maagd ben jij. Je wankelt over de klinkers, glad van golven die mos en algen spoelen. Jij nadert mijn frivole passen niet, tot je rare ogen trekt, een pose vindt die werkt. Verwonderd in de winkelwandelstraat. Een kraakwit kleed. Ooh. Je lijkt onberoerd na de knieval, de verplichte roos. maar achter het gelaat dat weigert…

Deze zomer nog zag ik de kever over een lange, kromme tak klimmen. Mos woekerde over de schors. Maar een lomp geweld nadert met een mondvol bevelen in hun vuist. Motregen trekt een sluier over het lover een lap wild wacht op een betonnen lot, een fort van verzet sluimert in de ochtend. Het lomp geweld verzamelt, damp parelt aan het vizier…

Een zure beul doolt in mij Hij broeit op een geheim plan, verscholen in de grotten van mijn lijf. Twijfels. Het onderzoekt mijn strengen, spiralen, de vorm van een erfenis. De beul betast het gebinte, geraamte van mijn tempel. Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut. Ik hoop, smeek: O beul,…

Soms drijft er een pestwalm door het hart Dan verbied ik het verdriet Elke porie laat zijn gif los, Elke vezel dorst naar ander, warmer bloed. Wie vat mijn knopen, vangt mijn wilde vlinders? Het woord is een stemmig maal, niet het gefluister in de wandelgangen, het gemelijk verhaal die een naam vernielt. Een ruimte zwelt in mij maar ik wurg…