127 resultaten.
Zo lag ik wel
gedicht
3.2 met 5 stemmen 2.619 (Zo lag ik wel
en lig ik nog: liefde
vernieuwt en verdiept zich.
Steeds meer huiden wierp ik af -
nu eindelijk in mijn eigen
laatste vel,
ben ik kwetsbaarder dan ooit)
-------------------------
uit: 'Dichter', 1995.…
Studie van een leegte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 De leegte is een gat vol licht
is herinnering aan het huis
vóór het brandde, vóór de sloop.
De vreemdeling ziet niets:
bijv. een leeg parkeerterrein.
De straatbewoner ziet de leegte
boordevol licht dat niet alle mystiek
en droefenis verijdelt maar
een beeld oproept: een huis.…
Poëzie is een daad
gedicht
4.1 met 43 stemmen 14.509 Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.
Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.
Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken…
Straattheater
gedicht
3.7 met 27 stemmen 14.101 In de zoele middagwind
zat ik op een bankje
op de Boulevard du Général Leclerc
naast een oude heer
die Indochina nog had meegemaakt
rozet in zijn knoopsgat
witte sjaal om zijn uitgedroogde hals
en een mormel van een hondje
aandachtig aan zijn voet
toen Sophie Marceau actrice
die ik kende uit de bladen
vergezeld van haar fotograaf
uit een…
Op de Overtoom
gedicht
4.2 met 5 stemmen 5.691 Het dooit op de Overtoom
maar het vriest ook al weer op
melden mijn voeten
die mijn dag verlopen
ik blijf dicht bij huis
steeds dichter
dat is mijn leeftijd
wolken worden zwaarder van ontkleur
de geur van gisteren hangt nog aan me
ik at net een vriend
we braken het brood
en deelden de doden
we zijn al bijna uit zicht
wij lachen nog
wat…
Gaan
gedicht
2.7 met 111 stemmen 26.131 Ik zal gaan
O met genoegen zal ik gaan
met diepe vreugde en trompetgeschal
ik zal gaan
Als jij roept zal ik gaan
mijn werk mijn eten en mijn handen
zal ik laten staan
als jij roept zal ik gaan
Als jij roept in de morgen
in de middag in de avond
in mijn dromen in mijn waken
als jij roept zal ik gaan
Ik zal gaan
al breken…
Anish Kapoor
gedicht
3.0 met 2 stemmen 578 Ik ben in een echt bloedmoment
rood is altijd in het middelpunt geweest
hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan
toch was er rood en vreugdevol
rood is lichamelijk, maar het gaat
naar zwart diep naar binnen
rood is een afdaling naar de hel
de onbekende eeuwige herhaling
rood gaat ook naar geel
waar het licht is, het leven
rood gaat…
Bewegen
gedicht
1.4 met 14 stemmen 1.608 Leven op aarde was niet het doel
we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn
langs de zuidkant de kale rotsen
stijgijzers aan in de sneeuw boven
pikhouweel kruipen touwen
er is geen recht weg
over de scherpe kant de richel
er is geen doel we zijn
opgenomen in de beweging
afgestemd op het heelal
landschap waarin we niet thuis zijn
tussen overdadige…
Herdenking
gedicht
3.0 met 1 stemmen 656 Ben ik hier om licht te zien
of het duister, bij de kolom
die opzij staat, in de stad waar uit
op ijzeren wegen.
Ben ik hier om gedachten
mee te geven, woorden?
Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks de bladeren
komen, zo wil ik hier mijn woorden
laten…
Niet te geloven
gedicht
3.5 met 71 stemmen 34.829 Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding:
het water was whisky geworden.
Alles zoop en naaide,
heel Europa was een groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk…
Credo
gedicht
3.2 met 20 stemmen 6.894 ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen
ik wil geen water uit de rotsen slaan
maar ik wil water naar de rotsen dragen
droge zwarte rots
wordt blauwe waterrots
maar de kranten willen het anders
willen droog en zwart van koppen staan
werpen dammen op en dwingen…
Nature morte
gedicht
4.0 met 1 stemmen 541 Stil leven is niet dood
de vruchten blijven altijd
kleuren en gloeien in het licht
druiven willen steeds geplukt
appels vragen om een beet
citroenen om een mes
maar de schedels om contemplatie
we zetten de tijd niet stil
het brood wordt gegeten
we zien de perzik bederven
of uitgezogen worden door een wesp
de dode wijfjesvink ligt op haar…
Brieven
gedicht
4.0 met 4 stemmen 9.675 Die moet ik nog schrijven, en die
dat ik gezond ben
dat ik gisteren dronken was in een grieks café
daarna in een turks café, in een noors
dat ik me instel op ene hoge
zeer hoge gasrekening
en andere dingen aan anderen -
grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld
dat iemand zei:
gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde
terwijl…
Eerste Woord
gedicht
3.5 met 15 stemmen 5.309 Mijn eerste woordd was r aa m
Het hing in de eerste klas
vlak onder het raam
Later zag ik ook d eu r.
Je kon naar buiten
dan waren de woorden weg
maar hun beeld zweefde
nog in mijn hoofd.
Ik leerde dat de letters
van het woord vrij
konden fladderen
maar deze bleven samen.
Tot ik een naam
gaf aan bijna alle
dingen in…
KOUD
gedicht
3.5 met 67 stemmen 27.498 Winter nadert.
Ik voel het aan de lucht
En aan de woorden die ik schrijf.
Alles wordt klaarder: de straat
Is tot aan zijn eind te zien. De woorden
Hebben geen eind.
Ik ben dichter
Bij de waarheid in december
Dan in juli. Ik ben dichter
Bij de gratie van de kalender, lijkt het
Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden
Nemen hun…
Handicap
gedicht
3.5 met 25 stemmen 4.664 Hij schrijft "grilig"
en als ik wijs op de l en zeg
dat er één bij mag
antwoordt hij blij:
"Geeft niet, ik ben dyslectisch."
"O", zeg ik, "sgreif
dan maar wad je wild"
---------------------------------
uit: 'Vreemd lezen', 2004.…
Een wereld
gedicht
2.0 met 1 stemmen 376 Tot leven komen bewerken en monteren
een wereld van het begin hard en mistig
veel later een oude beschaving monumenten
niet als herinnering maar als buiging
naar een tijd zelf de onmeetbare tijd
niet gericht zoeken maar dwalen
om de rivieren planten bergen dieren
heen draaien vliegen wandelen
halt houden op een plek landschap
laten woekeren…
Weg
gedicht
2.6 met 21 stemmen 1.062 Wat een naam heeft, bestaat
ook als zij dood is of weg
naar een vreemd land.
Of helemaal niet weg
maar onzichtbaar
in een gesloten ruimte.…
Vivaldi III
gedicht
3.7 met 3 stemmen 2.433 Nu is het wel duidelijk, nooit
ben je bereikbaar, zit je gesloten
in je Ospedale della Pietà
en je kijkt over het wisselende
water van de lagune, in de ruimte
van de Riva degli Schiavoni je hoort
de klanken van de viola d’amore
en de stemmen van de meisjes
die je laat zingen over de vruchten
van hun schoot: nooit jouw zonen
die je niet…
Vivaldi II
gedicht
2.0 met 1 stemmen 359 Je kunt zonen hebben of niet
luisteren naar muziek of Kreon:
‘Want daarom toch wenst een man
zonen te telen in zijn huis’.
Je psalm spreekt over vruchten
van de schoot die een oud man
beschermen in zijn huis, het huis
dat je niet, nooit eeuwig houdt.
Driftig, astmatisch, onsterfelijk
door de muziek die je neerschrijft
om de zonen die je…
Vivaldi I
gedicht
1.5 met 2 stemmen 325 Hij legt de toppen van zijn vingers
midden op zijn borst en werpt dan
zijn handen naar voren, schenkt
Venetië, de wereld, zijn muziek.
O, een dochter te hebben als Elektra
die hem trouw blijft, voor hem danst
bij zijn graf gaat zitten, de onverschillige
wereld laat zien wat een zoon betekent.
Hij slaat de maat met zijn strijkstok
oefent…
Statie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 356 Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder de bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel omfloerste trom.…
Huwelijksnacht
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 242 Ik stel mij zo voor
Dat na het beloven van mijn trouw
jij voor mij staat, de mooiste vrouw.
Op mijn blote knieën dank ik God
voor Zijn meesterwerk en mijn lot.
Dat ík mag zitten op de rand van dit bed.
En Hij mijn achternaam
achter jouw voorste zet.…
Leven
gedicht
3.0 met 3 stemmen 884 Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkele na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.
Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de gestorvenen
zijn gegraveerd, in steen gehakt
om ze te kunnen…
Schrijven
gedicht
3.0 met 2 stemmen 373 Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.…
Sonnet
gedicht
2.3 met 117 stemmen 26.145 ik had je bloemen willen zenden
een soort bloemen dat je zou doen begrijpen
hoe ik wandel
onder welke luchten ik wandel
over welke bodem ik wandel
ik had je bloemen willen zenden
een soort van winterbloemen
met de bruine kleuren van de laatste roos
en de geur van nachten lopen
in gevaarlijk terrein
door verwaarloosde heggen omgrensd
waarachter…
De vleugelnootboom spreekt
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.112 Loop naar mijn kurkstam, onder mijn takken.
Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten
een indrukkwekkende laan kunnen maken.
Zie mijn hoogte, trots reik ik
naar de daken van het Rijksmuseum.
Loop naar rechts.
Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver:
Armenië of de Kaukasus.
Hollandse winters deren mij niet:
Sneeuw op mijn takken.
In de…
DOOD
gedicht
3.2 met 4 stemmen 3.406 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu leest, zag
nooit de hand die nu schrijft.…
Elke dag nog
gedicht
3.9 met 33 stemmen 32.841 Remco Campert aan Cees Nooteboom
Elke dag nog
praat ze met zijn grafsteen
op het kleine kerkhof aan de overkant
uitzicht over het dal
met het dunne riviertje
glinsterend als een spinnedraad
in het Noord-Franse licht
sinds hij dood is
doet ze minder aan de tuin
eens haar trots
kreeg er nog een prijs voor
de sénateur kwam er nog voor…
LAMENTO
gedicht
4.0 met 61 stemmen 10.954 Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in…