205 resultaten.
Niet te beschrijven
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.377 Niet te beschrijven
wat een geur doet in je neus
en in het weke van je hersenen,
een bloem,
strandlucht.
Laatst liep ik op de weg
toen langs mij streek een vleug van vroeger,
van potten inkt en rekenen,
wat ik in der eeuwigheid zou zijn vergeten,
ik liep er tegenop.
Men zegt dat van bepaalde vlindersoorten
het reukvermogen
zich uitstrekt…
Vertrouwen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 755 Zo de storm ons treffen mocht,
Hij toch hield u op uw tocht
Meest voor bui en vlaag geborgen;
Meer, ja meer dan moedermin,
Meer dan vaderlijke zorgen
Had Zijn liefde voor u in.
Wis de traan dan uit het oog
't Biddend harte dan omhoog,
Als ons leed en smart omringen!
Ja, vertrouwen wij ons lot,
Bij des levens wisselingen,
Broeders, steeds…
tijden
gedicht
3.0 met 3 stemmen 8.674 Als men terugkomt is men een ander
denkt men terwijl men het huis sluit
het licht inpakt de zomer verzegelt
het tuinhek prijst om zijn ijzer
deze slak op de drempel zal er nog zijn
de ijskast zal blaffen de hitte blaten
de hond zal zuchten en zijn sterven
hervatten als men terugkomt denkt men
------------------------------
uit: 'Vallende…
Droom
gedicht
2.0 met 6 stemmen 5.386 Ik woonde in een speelgoedstolp van glas.
Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke
En trage vlokken, als een kind hem pas
Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken.
Het gras stak stil en hoog boven mij uit.
De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken
Van iemands vinger, zonder één geluid.
Er waren sterretjes als speldenprikken.
Toen…
Bij het graf mijns vaders.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 415 Dierbre vader! met een bloedend harte
Ging ik u geleiden naar het graf,
En de traan der kinderlijke smarte
Gleed mij telkens van de wangen af;
't Viel mij bang, toen ik de kist zag zinken,
Die uw stoflijk overschot bewaart,
En de doffe nagalm hoorde klinken
Van de daarop neergeworpen aard'.
Nimmer, dacht ik, ziet mijn oog hem weder…
VERLANGEN
poëzie
4.0 met 3 stemmen 995 Er brandt een huis in 't donker van de nacht,
ik zie de vlammen aan de horizon,
en rond het laaiend vuur - losband'ge kracht,
die, niet bewaakt, haar vrijheid weder won,-
zie 'k vele mensen, klein en zwart, bevracht
met luttel water, of dit doven kon
van 't vuur de brede, majestueuze kracht,
waarmee het rossig blank ten hemel klom!
Zo…
maar nu de taal
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.470 Maar nu de taal
waarmee de mens het doen
moet ik het maken
het lichaam dat in zonlicht
de kracht krijgt van honger
en in de gebalde vuist van oorlog
en liefde
zichzelf afkluift
zingend
de taal het gratis theater
van de ontkenning, levend
en buiten de dodende
stromende tijd
die de ogen vertroebelt
het kijken schoonspoelt.
---…
Verzoendag
gedicht
4.0 met 12 stemmen 4.464 Het heilige gebeurt. Ik heb geraakt
grenzen van God en mens en dier.
Voorhangsel scheurt. Het heilige is hier.
Het heilige der heiligen ontwaakt.
Ik word geheel met u gelijk gemaakt.
Leven en dood staan niet meer op een kier.
De wanden draaien open van de vier
hemelgewesten. Gij zijt losgehaakt
van het papier, dat u gebonden hield
aan lettertekens…
Maria
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.500 Toen ik ingeslapen was
in zonneglas, in zonneglas,
waarvan de kamer was -
een ongeboren diamant
van glinstervliezen, ingekeken
door ongestoorde moederogen -
heb ik haar lichaam weergezien:
een licht met het vermogen
Te kunnen worden kind of ster
en nu ik me heb bewogen
moet er een droom geboren zijn
waarvoor een koning ligt gebogen.…
Memento (N.a.v. de aanslagen in België op 22-03-2016)
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.724 Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?
maar Die had enkel gezwegen,
slechts…
Woorden als deze
gedicht
2.0 met 4 stemmen 5.019 Waar geurde je toen naar, toen, het was
een woord dat er niet was, zomersneeuw, zweem
van lichtweefsel, mondstilte, honinggras
vandaag, najaar, in ons slordig beheerd paradijs
hoorde ik, afzijdig, tussen de wildgroei
je pathetisch geblokkeerde zilver rinkelen
ik ziende taalde het doofste, witvlinders, leven
zo licht dat geen naam het kon…
Boemerang
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.999 Hij is bewusteloos. Vrouw Niets ontwaakt.
Het niets versmelt zich met de sprookjesprins
En wordt ook door begeerte aangeraakt.
Nu, niet verliefd, maar toch wel enigszins.
Het niets komt uit de slaap en de begeerte
Uit niets. Verschrikkelijk zijn deze drie.
De zon is dof, de wereld omgekeerd,
Er zit een haarscheur in de harmonie.
De jeugd…
als een ding
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.193 Een gedicht als een ding
een glazen draaideur en de chinese ober
die steeds terugkeert met andere schotels
een parkwachter die zijn nagels bijvijlt
tussen siberische kinderen uit maine
een venus van de voortijd samen met
een spin op de snelweg
een glas moedermelk, een geel
gesteven smoking
een bij, een pennenmes
beide stekend, een…
Verschijning
gedicht
3.0 met 11 stemmen 5.218 Terwijl het regent tussen u en mij
is elke afstand bezig te vermind'ren.
Ieder figuur aanschouwt zijn overzij
zonder zich door de stof te laten hind'ren.
En vage sluiers nemen omtrek aan.
Een omgekeerde orde is op handen.
Ik zie uw ogen in de regen branden.
Om mijn gelaat liggen uw natte handen.
Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.…
Paniek
gedicht
2.0 met 9 stemmen 6.329 Dan zie je dichters wijze dingen schrijven
Over de dood, de Ander en meer kwalen,
Over de liefde en dat soort spookverhalen -
Maar niets daarvan komt bij jou bovendrijven.
Misschien is daar die schim van onderlijven
Of trekt een lichte geur van slijm voorbij -
Maar daar lijkt het dan toch wel bij te blijven.
Er komt geen geest uit al die…
DIRECTEUR
gedicht
4.0 met 11 stemmen 10.807 Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen.
Zijn bril flikkerde in de zon.
Er schoot een scherpte door mijn ingewanden,
omdat hij mij gevangen houden kan
zolang hij wil, want duizend wegen leiden
naar Rome, één verkeerd gekozen woord
staat nog dezelfde avond in 't rapport
en blijft bewaard tot aan het eind der tijden.
Onmacht en rechtloosheid…
Een gedicht
gedicht
3.0 met 15 stemmen 25.499 De eerste regel is om te beginnen.
De tweede is de elfde van beneden,
De derde is om wat terrein te winnen.
De vierde moet weer rijmen op de tweede.
De vijfde draait u plotseling een loer.
De zesde heeft het twaalftal gehalveerd.
De zevende schijnt zwaar geouwehoer,
De achtste bloedserieus. Of omgekeerd.
De negende vertelt nog eens hetzelfde…
Vers
gedicht
3.0 met 11 stemmen 4.552 Wat is dit een zoete verbintenis,
u en de dood en ik.
Dat liefde er niets bij heeft ingeboet,
te geraken tot deze rust.
Nu al de vuren zijn geblust,
gaan we over de zachte as
en denken wat geleden moest,
voor ieder tevreden was.
------------------------
uit: De Gids (1928)…
een winteravond
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.524 Lang zitten kijken hoe de verkankerde stam
van de oude vlier verbrandde
niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid
deze vanzelfsprekende geboorte van as
en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd
in een belendend dichtgesneeuwd heden
de zevenslaper ontwaakte en de radio
het lied zong van de fonkelende beker
en hoe later de witte…
Standbeeld
gedicht
4.0 met 6 stemmen 5.682 Een lichaam, blind van slaap,
Staat in mijn armen op.
Ik voel hoe zwaar het gaat.
Dodenpop.
Ik ben een eeuwigheid te laat.
Waar is je hartenklop?
De dikke nacht houdt ons bijeen
en maakt ons met elkaar compact.
‘Om Godswil laat me niet los,
mijn benen zijn geknakt’,
fluister je aan mijn borst.
Het is of ik de aarde tors.
En langzaam…
Souvenir
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.630 Het huis waarin ik zo lang heb gewoond
Woont ook in mij. De fiere gevel die
Zich aan de straatkant scherp aftekent troont
Daarboven met dezelfde acribie.
Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen
Vol schemering en half-gedoofde stappen
Doorsnijden hersenen en huis, behangen
Met kille doeken en met lampenkappen.
Het zolderraam dat oorverdovend…
aire
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.217 Laat in het najaar tot stilstand gekomen
is het nog niet te laat
het gegeven bos dat uit bomen bestaat
de gelezen steil oplopende akker daarachter
die de verte opheft
uitstappend loopt het verhaal
vast in een komma: windschaduw, sela, wit
regel tussen aankomst en weggaan
de betrapte brief op het pad een pad
tussen bladeren, echo noch…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 9 stemmen 12.701 De nacht vindt plaats, de tijd is rond
men proeft het rijpe woord meloen
warm als de afgekoelde grond
en op de rand van het bederf
omdat men zich in vlees verbergt
schenkt het moment een eau de vie
waarbij een gast verzwijgen moet
dat hij tot geest bestierf
de zomer rilt al van de herfst
de nacht bestaat wat niet beweegt
de luchtbrug is…
De Smarten der Liefde (drieluik)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 186 Initiatie
Ik had jou daar wel zien staan,
Kijkend naar de plooien van mijn gezicht,
Maar ik had mijn blik snel afgewend,
Bang voor het vuur in jouw ogen,
Als een orakel van weleer,
Had jij je om mij heen bewogen,
Fluisterend in mijn oor, de dingen die men niet beschrijven kan,
Daarna had jij je aan mijn ziel vergrepen,
Toen was het moment…
Het is zo vandaag
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.040 Het is zo vandaag als altijd, heel lang
zijn als altijd de dagen, als altijd
smelt elke dag te vlug het blokje ijs, terwijl
men nog dagen kijkt naar zijn huid, overal
gaten die er gisteren niet waren, overal
heden ontwaart, af en aan snelt met afval
en water, als razend de lieflijke geile
maagdelijke wijnranken bijsnijdt, is het
plotseling…
Gezelschap
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.935 Op het moment dat ik
de deur sluit 's avonds,
heb ik altijd wel
iemand naast me staan die
daar niet hoort.
Iemand die mij zijn diensten aanbiedt
zonder een woord,
die doet alsof zijn neus bloedt,
of die gehurkt zijn veters strikt,
of iemand die langs mij heenglipt,
met een hoed op,
die niets met mij te maken heeft,
of die met een emmer…
De zittende politicus
gedicht
4.0 met 3 stemmen 6.334 Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord 'geschokt' voor morgen
En…
Delfzijl
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.992 Het spoorbiljet werd in de trein reeds afgegeven.
Hier ligt het laatste plein voorgoed,
breedvoerig om te laten gaan
ieder die schedelgevoelig langs de dakgoten
zich voortrept, het water haastig
bereiken wil, de Pieter Koertsz ziet
met de ketting aan de stadspoort,
de Bermuda, een Chileen.
Hier staat men eenzaam op de brug
in 't holst…
de taal
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.901 De taal behoort aan de vogels
ik ben te mens om te vliegen
ik sta als een huis op de wereld
gebouwd en dik uit aarde
ik ben ongeveer degene
die schuilgaat binnen de muren
en uitvloeit achter de ramen
van de blauwe achterkamer
het geurt er naar mest en naar liefde
er staat een plant in een kooi
de taal behoort aan de vogels
de mens schuilt…
Op iemand ontevreden
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.195 Zeg, wandelaar, zeg,
Je moet niet denken, dat ik voor mijn plezier hier leg.…