Aan God
Gij die, daar duizend wereldbollen,
Geregeld, om hunne assen rollen,
De kracht van hunne werking voedt:
Gij die, tot op de verste palen
Der schepping, waar geen zonnen stralen,
aan 't Niet uw aanzijn voelen doet:
Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen,
Die met hun spits de hemel tergen,
Een stroom van gloeiend sulfer breekt:
Gij die, in zalige valleien,
Waar zuidewindjes spelemeien,
De geurenrijkste planten kweekt:
Gij die, aan duizend, duizend dieren,
Die wriemlend op een stofje tieren,
De gunsten schenkt van uwe hand:
o God! die alles eens deed worden!
Die leven, werking geeft en orden!
Vergeet Gij nu ons Vaderland!!....
Inzender: Redactie, 20 november 2007
Geplaatst in de categorie: religie