Gij zijt de goede vrouw
Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten.
Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet,
Gij mínt me; - en ‘lijk een god de dood der zon begroet
Met stille liefde, al heeft hij vreugde-vol geschapen
Die zon: zo mint ge in mij wat ge in u-zelf voelt slapen
En dat in mij voor eeuw'ge slaap moe de ogen sloot,
- ons moede liefde, o vrouw, ten drempel mijner dood.
Het vader-huis (1903)
Schrijver: Karel van de WoestijneInzender: Redactie, 15 september 2021
Geplaatst in de categorie: partner