IK DENK SOMTIJDS...
Ik denk somtijds, als ‘t avond wordt,
hoe wij ‘t geluk met voeten
vertraden om een nietig woord,
en hoe we daarvoor boeten.
Ik denk me een huizeke klein en rein
met bloemen in alle hoeken,
een gouden zonnestraal op de vloer,
en hier en daar wat boeken.
Daar midden, geurend en fleurend in,
uw schoonheid, de schalke, de blonde:
Och neen, ‘t geluk lag niet ver, mijn kind,
toch hebben we ‘t niet gevonden.
De zoetgekruide wijn, hij laat
in de beker bittere droesem,
en telkens laat die herinnering
meer bitterheid in mijn boezem.
Inzender: Redactie, 19 februari 2021
Geplaatst in de categorie: spijt