laat me
mijn hart, het heeft te vaak gebloed
ontroostbaar in verleden tijd en te
opstandig in het heden wil ik nieuw
en anders om de lijn te trekken die
weer een nieuw begin markeren zou
zoals het daglicht dat ik niet verdraag
omdat ik in donker beter lieg dan zo
zelfs als ik de waarheid in ere herstel
ben ik naakter dan in het eerste begin
voel je, waar ik heen wil, maar alleen
en zeg me nooit dat ik het ijzer niet
breken kan want dan ontken je mijn
kracht, gevormd in de jaren van stilte
en nee, spreek me niet van verloren of
gemist omdat alles bleef zoals het was
geef me slechts mijn vleugels terug
ik wil vliegen zonder draden naar de
zachte aarde, al moet ik nog veel leren
laat me zweven op de wind en als ik
val, dan is het mijn ego dat breekt
en ook dat zal dan weer helen
Geplaatst in de categorie: emoties