versgebakken broodje
Bij hun transparant gekakel
over agressief ontladen
knarst de grond onder mijn hoofd
met valse tanden
zonden zijn gemaakt
en in een klap weer vergeven
door een wroegingloze god
met klamme handen
zij zaten op de rand
van een versgebakken broodje
en kloegen over alles
wat mij raakte
zij stonden aan de kant
van dat versgebakken broodje
en trapten over alles
wat mij maakte
laat mij toch begaan
met mijn eindeloze flaters
met het staren naar
de lagen in mijn wonden
zij strooien met hun zout,
blazen in de peper
als de kruiden op hun
versgebakken zonden
verban dan toch de klappen
op getormenteerde lijven;
uit de stem van mijn geweten
het gekakel
van uitgesteld relais
geneest de eeuwigheid zichzelf
door straks de tijd en haar ontdekkers
uit te schakelen
elke vorm is een concessie
als een ongeboren baby
nog niet gekneed door de
wanhoop van hun vaders
elke vorm is een concessie
een aflóssing van de wacht
elke schrijver is bij voorbaat
een verrader
Geplaatst in de categorie: geweld