het heengaan
De overtocht is moeilijk,
door de druilerige nattigheid.
Er is geen houvast meer,
en met de moed der wanhoop,
probeer je het weer,
zonder resultaat, zonder hoop.
Zwetend en vermoeid,
je vingernagels verschroeid,
door het willen grijpen in het ijle,
je laatste krachten zijn weg,
te hoog was die spitse berg.
Je glijdt weg, je ogen gaan dicht.
Je glipt in de vergetelheid
naar het mooie verblindend licht.
Geplaatst in de categorie: afscheid