Nu
Een heel klein stipje op je hand.
Wat zou het zijn? Een u i t s c h i e t e r
van gisteren, toen ik je
met een zwarte pen?
Ik weet het niet. Gelukkig
is het nu. Want stel je voor:
wij samen liggend op
het stro der Middeleeuwen.
Ik zag het zwarte plekje.
Ik schrok me bijna dood,
want het was het begin
van inkt, inkt zwarte tijden.
Het pointilistisch duister,
de dood sliep in ons bed.
Nu weet ik het niet zeker,
toch maak ik daar geen punt van.
Geplaatst in de categorie: liefde