thuis
Steeds als ik 's avonds door het donker fiets
breekt het zweet me uit.
Angsten en eenzaamheid nemen de overhand.
Angstig kijk ik om me heen:
ben ik echt wel helemaal alleen ?
Steeds als ik iemand passeer
denk ik: dit is de laatste keer.
Het komt denk ik door alle verhalen
over enge mannen die je komen halen.
Dan ben ik toch heel erg blij
als ik weer mijn eigen straat in rij.
Zie ik de lichten branden,
rij snel achterom en plaats mijn fiets in de schuur.
Ik loop snel naar binnen.
Dan valt mijn gevoel weg: ik voel me bevrijd en veilig,
waardoor ik weer lekker slapen kan
en morgen weer vroeg aan het werk kan.
Geplaatst in de categorie: emoties