Dit is niet de weg naar huis
Moe van alle misverstanden
wil ik eigenlijk weg van haar
Met mijn tong tussen mijn tanden
maak ik een hulpeloos gebaar
En zo sta ik dan te zwijgen
in mijn eigen dode taal
Ik kan de deur niet open krijgen
en voor de zeventigste maal
voel ik haar ogen in mijn rug
Ik beloof,voor het donker ben ik terug
voor de ochtend keer ik weer om
Ik ga maar weer naar huis en vraag waarom?
Ik mag niet stoppen en niet keren
niet te langzaam niet te snel
Nog maar vijftien kilometer hollen
zo houd ik mij lekker in mijn vel
Ik tel alle viadukten
van de wegen die ik kruis
Ik zie steeds dezelfde borden
Dit is niet de weg naar huis
Geplaatst in de categorie: verdriet