Het lot
Gedachtenstromen als wilde stormen,
Verpletteren de werkelijkheid met kracht.
Fictieve beelden in allerlei vormen,
Bepalen je levensvisie met overmacht.
Gestaag vervagen de intermenselijke banden,
De verwarrende mist van twijfel wordt groot.
Met ogenschijnlijk een complot onderhanden,
Wacht geheel je vertrouwen een zekere dood.
Hectische tijden breken aan,
Dag en nacht mijlen ver van elk soort rust.
Groter worden de scheuren in mijn bestaan,
Het aanhoudende vuur wordt door niets geblust.
Dan heel abrupt is het overweldigend stil,
Als een groot koel meer zonder winden.
Niets dat nog rest van je ontspoorde wil,
Geen greintje levenskracht meer te vinden.
Ik slijt mijn dagen nu alleen,
Vermijd elke bron van mogelijk tumult,
Waar kan ik nog gaan, waar kan ik heen?
Dus ik wacht. Met veel, heel veel geduld.
De ongewenste ervaring is duur,
Er is wel degelijk iets kapot.
Door een speling van de natuur,
Een speling van het lot.
Geplaatst in de categorie: ziekte